با توجه به نارسایى دانش بشرى براى دستیابى به همه معلوماتى که نقش اساسى را در سعادت دنیا و آخرت دارد، مقتضاى حکمت الهى این است که آموزه هاى وحیانى را توسط پیامبر یا پیامبرانى به بشر ابلاغ نماید. اما از آنجا که: اولاً: عمر هر انسانى و از جمله پیامبران محدود است و مقتضاى حکمت آفرینش این نبوده که نخستین پیامبر تا پایان جهان زنده بماند و همه انسان ها را شخصاً راهنمایى کند.
ثانیاً: شرایط و اوضاع و احوال زندگى انسان ها در زمان ها و مکان هاى مختلف یکسان نیست و این اختلاف در کیفیت و کمیت احکام و قوانین و مقررات اجتماعى مؤثر است و در پاره اى موارد تشریع قوانین جدیدى طلبیده مى شود.
ثالثاً: شرایط زمانى و مکانى به گونه اى نبوده که یک پیامبر بتواند پیام هاى خودرا به همه جهانیان ابلاغ نماید.
رابعاً: تعالیم یک پیامبر در میان همان مردمى که آنها را دریافت مى داشتند به مرور زمان و تحت تأثیر عوامل مختلفى دستخوش تحریف و تفسیرهاى نادرست قرار مى گرفت و پس از چندى تبدیل به یک آیین انحرافى مى شد.خداوندمتعال در عین یگانگى، پیامبران متعدد را به بشر ارزانى داشت تا نکات چهارگانه فوق رعایت گردد، ازاین رو حکمت تعدد انبیاء و ادیان روشن مى شود. براى تکمیل سخن در این باب توجه به چند نکته حائز اهمیت است: 1- اصول عقاید و مبانى اخلاق تمام ادیان یکسان بوده ودر پاره اى از کلیات احکام فردى و اجتماعى همچون نماز و زکات و انفاق هماهنگى داشته اند. لذا در نگاه اسلام تعدد در پیام آوران و پاره اى از مضامین فرعى پیام است، اما اساس دین الهى یکى بیش نیست و آن همان اسلام است که از حضرت آدم تا خاتم استمرار دارد.
2- ایمان به همه پیامبران و فرق نگذاشتن میان آنها از نظر تصدیق نبوت و نیز پذیرفتن همه پیام ها و معارفى که بر آنان نازل شده و عدم تبعیض میان آنها بر هر انسانى لازم بوده و تکذیب هیچ یک از پیامبران و تکذیب هیچ حکمى از احکام آنان روا نیست بلکه تکذیب یک پیامبر به منزله تکذیب همه آنها و انکار یک حکم الهى به مثابه انکار همه احکام خدا است.
3- هرگاه شرایط زندگى بشر به گونه اى باشد که دعوت پیامبر به همه جهانیان برسد و پیام هاى او براى آیندگان محفوظ و مصون بماند و دگرگونى شرایط اجتماعى، مستلزم تشریفات اساسى جدید و تغییر احکام و قوانین موجود نباشد ارسال پیامبر دیگرى ضرورت نخواهد داشت و به اعتقاد ما دین اسلام با ادامه امامت از چنین ویژگى برخوردار بوده و ازاین رو دین خاتم و جاودانه است.