يکي از ستاره‌هايي که دانشمندان پيدا کرده و از آن عکس گرفته‌اند، حدود 40 سال پيش به نام ستارة «ولگا» نام‌گذاري شده است. فاصلة اين ستاره تا زمين حدود 2 ميليون سال نوري است؛ يعني اگر کسي از كره زمين بخواهد وارد آن ستاره بشود و هر ثانيه 300 هزار کيلومتر راه طي کند، 2 ميليون سال بعد به آن‌جا مي‌رسد.
دانشمندان دربارة اين ستاره نوشتند که اين ستاره، همساية کهکشان ماست؛ يعني عين دو تا برگي که نزديک همديگر هستند. کهکشان ما که اسمش راه شيري است و کهکشان‌هایی از این دست، ميلياردها ستاره و خورشيد و ماه در خود دارند؛ تا صد ميليون را ثبت کرده‌اند.
از این صد ميليون کهکشان، يكي از آن‌ها کهکشان راه شيري است که کل منظومه شمسي در يک گوشة بازوي اين کهکشان قرار دارد؛ يعني مجموعة خورشيد، مريخ، زمين، زهره، عطارد، زحل، مشتری، اورانوس، نپتون و پلوتون. پلوتون دورترين سیارة منظومة شمسي است و هر هشتاد و سه سال، يک بار به دور خورشيد می‌چرخد. عطارد، زهره، و زمين به خورشید نزديک‌ترند. زمين فاصله‌اش با خورشيد 150 ميليون کيلومتر است که سالي يک بار دور خورشيد می‌چرخد و از این گردش، چهار فصل پيدا مي‌شود. ولي یک گردش پلوتون به دور خورشيد، براساس سال ما، 83 سال مي‌شود.
دربارة ستاره ولگا نوشته‌اند که اگر کل منظومه شمسي را يعني خورشيد و 9 سياره‌اش را با همديگر بدون اين‌که فاصله‌هايشان کم شود، ببرند در آن ستاره قرار دهند، يک گوشة آن ستاره جا مي‌شود. اين سطح يک دانه ستاره است. صدميليون کهکشان ثبت شده که معلوم نيست اين 100 ميليون آسمان اول است يا خیر؟
منبع : پایگاه عرفان
