اين فرهنگ پاك كه در معنى، عبارت از تسليم و در ظاهر، عبارت از اجراى دستورات حق است، نه تنها ويژه انسان بلكه در مرحله تكوينى اش شامل همه موجودات عرصه گاه هستى است.
قرآن مجيد در اين زمينه مى فرمايد:
[وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ دابَّةٍ وَ الْمَلائِكَةُ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ ] .
و آنچه در آسمان ها و زمين از جنبندگان و فرشتگان وجود دارد، فقط براى خدا سجده مى كنند و تكبّر و سركشى نمى ورزند.
و در آيه ديگر مى فرمايد:
[وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ ] .
و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى كنند.
در هر صورت، اسلام در مرحله تكوين، دين همه موجودات و در مرحله تشريع، فرهنگ مورد پسند خدا براى انسان هاست.
نظام متقن و استوارى كه بر هستى و موجوداتش حاكم است، محصول اسلام تكوينى است.
انسان هم اگر بخواهد هماهنگ با همه موجودات، از نظام متقن و استوار بهره مند شود، بايد تسليم اسلام تشريعى- كه در قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله و روايات اهل بيت عليهم السلام متجلى است- شود و به همه نيازهاى مادى و معنوى اش در سايه ايمان به اسلام و عمل به قوانين آن پاسخ دهد و از اين راه، خير دنيا و آخرت و سعادت ابدى خود را تأمين كند.
منبع : پایگاه حوزه
