آیات مربوط به عوالم دیگر

 دو آیه در قرآن کریم در این زمینه هست و هر دو هم در ارتباط با انسان است. یکی این آیه شریفه است که‌ می‌فرماید:

وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمـُوقِنين

یعنی حضرت ابراهیم (ع)  ملکوت آسمان‌ها و زمین را در همین دنیا دید. معلوم‌ می‌شود که کسانی می‌توانند این عوالم را همین‌جا ببینند. برخی از کسانی هم که دیده‌اند برای خصوصی‌ها تعریف‌ ‌کرده‌اند و گاهی به خصوصی‌ها نشان‌ نیز ‌داده‌اند. چند چشمۀ آن را پیامبر خدا (ص)  به سلمان نشان داده که در روایات ما هست. امیرمؤمنان (ع)  نیز دو نفر از اصحابش را بالای سر اصحاب کهف برد و هر شش یا هفت نفر آنها را به آنان نشان داد و آنان هم با اصحاب کهف حرف زدند و اما اصحاب کهف فقط پاسخ حضرت امیر (ع)  را داده و به افضلیت او اقرار کردند.

كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمـِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ الله

گاهی برخی از افراد از آن عوالم، غذا هم خورده‌اند. در قرآن کریم در باره حضرت مریم می‌فرماید: هر وقت زکریا نزد حضرت مریم می‌آمد می‌دید که غذایی نزد آن حضرت است و می‌پرسید که: این غذا را از کجا آورده‌ای؟ و او جواب می‌داد: خواستیم و او عنایت کرد.

بنابراین، کسانی که چشم را بر تماشای عوالم دیگر بسته‌اند و فقط به عالم تن نگاه‌ می‌کنند در عالم خیال و باطل به سر می‌برند و چه مثال جالبی پروردگار‌ عالم می‌زند که می‌فرماید: ‌

كَسَـرابٍ بِقيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً

مانند کسی که در بیابان گرفتار آمده و  تشنه است و از دور‌ آبی را می‌بیند در حالی که وقتی جلو‌ می‌رود‌ می‌بیند آبی در کار نبوده و فقط خیال خودش بوده است.

 و اما آیه دیگری که اشاره به عوالمی غیر از عالم ماده دارد این آیه است:

سُبْحانَ الَّذي أَسْـرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمـَسْجِدِ الْحـَرامِ إِلَى الْمـَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا

خداوند در این آیه می‌فرماید که حبیبم را به معراج بردم، چون می‌خواهم آیاتم را به او نشان بدهم. منظور از آیات هم مسجدالحرام و مسجدالاقصی نیست، بلکه منظور دیدن عوالمی است که برای سیر بشر قرار داده است و اگر پای سیر انسان در کار نبود آنها را خلق‌ نمی‌کرد.