چقدر كسى عمر خود را زيبا هزينه كند كه فرشته خدا در مريضى او به عيادتش بيايد. هيچ چيز اين جريان ساختگى نيست. براى اين قضيه سند قرآنى به شما بدهم؟ اين ديگر قرآن است. سوره مباركه فصّلت:
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ»
هنوز نمردند، قبل از مرگ آنان ملائكه نازل مى‌شوند. براى چه؟ مى‌گويند:
آمديم به شما بگوييم كه از مردن نترسيد، مردن براى شما لذيذترين و آخرين لذّت دنيايى است، غصه نخوريد، چون هيچ چيزى از دست شما نمى‌رود.
بعد كه پرده را كنار مى‌زنند، به آنها مى‌گويند: نگاه كنيد؛
«وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ* نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا» «2»
شما در دنيا، هنوز مريض نشده بوديد و سرپا بوديد، دايم از طرف خدا به شما سر مى‌زديم و شما را يارى مى‌كرديم و كمك مى‌داديم. ما بعد از مرگ نيز دوست، همراه و يار شما هستيم. اين برنامه خدا است.
الهى دلى ده كه جاى تو باشد زبانى كه در آن ثناى تو باشد
الهى عطا كن بر اين بنده چشمى كه بيناييش از ضياى تو باشد
الهى عطا كن مرا گوش و قلبى كه آن گوش پر از صداى تو باشد
الهى بده همّتى آن چنانم كه دايم سرم در هواى تو باشد
الهى چنانم كن از فضل و رحمت كه هر كار كردم براى تو باشد
الهى ندانم چه بخشى كسى را كه هم عاشق و هم گداى تو باشد
منبع : پایگاه عرفان
