فارسی
چهارشنبه 10 مرداد 1403 - الاربعاء 23 محرم 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

0
نفر 0

و كان من دعائه علیه السلام اذا وقع عنه ما یحذرا و یعجل له مطلبه

و كان ‌من‌ دعائه عليه السلام اذا وقع عنه ‌ما‌ يحذرا ‌و‌ يعجل له مطلبه   
 
 بود ‌از‌ دعاى ‌آن‌ امام عليه السلام زمانى ‌كه‌ دفع نمود خدا ‌از‌ ‌او‌ چيزى ‌را‌ ‌كه‌ ‌مى‌ ترسيد ‌يا‌ آنكه تعجيل نمود ‌از‌ براى مطلب خود، نظر ‌و‌ تامل كردن ‌در‌ مضمون اين دعا دلالت دارد ‌بر‌ شحات تكلم ‌آن‌ جناب ‌بر‌ اعلميت ‌و‌ اكمليت او.  
 
حظ: نصيب.  
 حسن قضا: عبارت است ‌از‌ حكم نمودن ‌بر‌ وفق مصلحت.  
 يعنى: ‌اى‌ خداى ‌من‌ مر ‌تو‌ ‌را‌ است ستايش ‌بر‌ حكم نيكوى ‌تو‌ ‌به‌ آنچه ‌كه‌ دفع نمودى ‌تو‌ ‌از‌ ‌من‌ ‌از‌ بلاى ‌تو‌ ‌پس‌ نگردان ‌تو‌ نصيب مرا ‌از‌ مهربانى خودت آنچه ‌را‌ ‌كه‌ تعجيل نمودى ‌تو‌ ‌از‌ عافيت خود.  
 شقوه: بدبخت شدن مقابل سعد ‌كه‌ ‌به‌ معنى خوشبختى است.  
 
الاعراب: فاء ‌مى‌ شود ‌به‌ معنى حتى بوده باشد ‌و‌ ‌مى‌ شود فصيحه باشد.  
 يعنى: اگر حظم عافيت دنيوى باشد فقط ‌پس‌ ‌مى‌ باشم ‌من‌ بدبخت ‌به‌ سبب ‌آن‌ چيزى ‌كه‌ دوست داشتم ‌و‌ خوشبخت شود غير ‌من‌ ‌به‌ سبب ‌آن‌ ‌چه‌ ‌كه‌ ‌بد‌ داشتم.  
 حاصل مفاد ‌آن‌ است ‌كه‌ ‌پس‌ ‌بر‌ ‌من‌ ‌در‌ آخرت حظى نيست ‌و‌ ‌بر‌ ‌او‌ ‌در‌ دنيا حظى نيست ‌پس‌ ‌او‌ سعيد خواهد ‌شد‌ ‌و‌ ‌من‌ شقى.  
 ‌از‌ حضرت صادق مروى است ‌كه‌ ‌به‌ درستى ‌كه‌ ‌از‌ براى خدا بندگانى است ‌در‌ زمين ‌از‌ بندگان خالص ‌او‌ ‌در‌ آسمان تحفه ‌ى‌ نازل نشود ‌بر‌ زمين مگر اينكه خدا ‌آن‌ تحفه ‌را‌ ‌از‌ ايشان برمى گرداند ‌و‌ ‌به‌ غير ‌مى‌ دهد بليه ‌ى‌ نازل نمى شود مگر اينكه ‌آن‌ بليه ‌را‌ ‌به‌ ايشان ‌مى‌ رساند، ‌و‌ نيز مروى است ‌كه‌ ‌در‌ بهشت منزلى است ‌كه‌ نتوان رسيد ‌به‌ ‌آن‌ منزل مگر اينكه ‌او‌ مبتلا ‌به‌ مرض شود ‌در‌ دنيا.  
 ‌و‌ نيز مروى است ‌كه‌ خداى عزوجل كسى ‌را‌ ‌كه‌ دوست ندارد ‌او‌ ‌را‌ ‌بى‌ نياز كند ‌از‌ مرض.  
 ‌و‌ نيز مروى است ‌كه‌ مومن ‌به‌ منزله ‌ى‌ كفه ‌ى‌ ميزان است ‌هر‌ قدر ايمان ‌او‌ زيادتر شود بلاى ‌او‌ زيادتر شود.  
 ‌و‌ نيز مروى است ‌كه‌ اگر مومن بداند ‌كه‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌چه‌ اجر است ‌در‌ مصايب ‌هر‌ آينه آرزو كند ‌كه‌ بدن ‌او‌ ‌را‌ ‌به‌ مقراض قطعه قطعه نمايند.  
 
اللغه: ظل بودن ‌در‌ روز ‌و‌ بت بودن ‌در‌ ‌شب‌ وزر عقوبت ‌و‌ وبال.  
 الاعراب: ‌من‌ العافيه بيان ‌ما‌ ‌در‌ ‌ما‌ ظلمت ‌و‌ بت.  
 يعنى: اگر ‌مى‌ باشد آنچه ‌را‌ ‌كه‌ روز نمودم ‌در‌ ‌او‌ ‌يا‌ داخل ‌شب‌ شدم ‌در‌  
 
او ‌از‌ عافيت ‌كه‌ پيش روى بلاى هميشگى ‌و‌ عقوبت برداشته نشده ‌پس‌ مقدم نما ‌تو‌ ‌از‌ براى ‌من‌ آنچه ‌را‌ ‌كه‌ موخر نمودى ‌و‌ موخر نما ‌از‌ براى ‌من‌ آنچه ‌را‌ ‌كه‌ مقدم نمودى مقصود ‌آن‌ است ‌كه‌ بلا ‌را‌ ‌در‌ دنيا بده ‌و‌ عافيت ‌در‌ آخرت.  
 
يعنى: عافيتى ‌كه‌ عقب ‌او‌ بلا ‌و‌ بلائى ‌كه‌ عاقبت ‌او‌ عافيت باشد ‌پس‌ اول زياد نيست ‌و‌ آخر ‌كم‌ نيست.  
 يعنى: ‌پس‌ ‌نه‌ بسيار است چيزى ‌كه‌ عاقبت ‌او‌ فناء است ‌و‌ ‌نه‌ اندك است چيزى ‌كه‌ عاقبت ‌او‌ بقاء است ‌و‌ رحمت خدا ‌بر‌ محمد صلى الله عليه ‌و‌ آله ‌و‌ ‌آل‌ او.  
 

0
0% (نفر 0)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

و كان من دعائه علیه السلام فى المعونه على قضاء ...
و كان من دعائه علیه الصلوه و السلام بعد التحمید ...
و كان من دعائه علیه السلام عند الصباح و المساء
و كان من دعائه علیه السلام فى التضرع و الا ...
و كان من دعائه علیه السلام اذا نظر الى الهلال
و كان من دعائه علیه السلام فى الصلوه على مصدقى ...
و كان من دعائه علیه السلام فى دفع كید الاعداء
و كان من دعائه علیه السلام فى یوم الاضحى و یوم ...
و كان من دعائه علیه السلام فى الاستخاره
سند صحیفه سجادیه

بیشترین بازدید این مجموعه

و كان من دعائه علیه السلام فى الاعتراف بالذنب ...

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^