به خداوند تبارک و تعالي پناه برده و از محضر رسول خدا (ص) شرمنده و به پيش گاه مقدّسش عذر تقصير مي بريم که ناچاريم براي بيان زواياي پنهان جنايات جاعلان حديث به اين گونه فضاحت ها اشاره کنيم.

پیامبر بزرگوار اسلام(ص)، دو یادگار گران سنگ در میان مسلمانان نهاد تا سبب هدایت و رستگاری آنان باشد، که همانا قرآن کریم و عترت اند.

حال با وجود چنين رواياتي در صحيح مسلم و بخاري چگونه مي توان به سخنان پيامبر اکرم ( صلي الله عليه و آله و سلم ) که بايد برگرفته از وحي الهی باشد امّا از سوي شخصي چنين فراموشکار صادر مي شود، اعتماد نمود؟! پيامبري که آيات قرآن را فراموش مي کند و با يادآوري ديگران به ياد مي آورد!

به هر حال ما از اين بهتان بزرگ به ساحت پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم به خداوند سبحان پناه مي بريم. چگونه شخص عاقل مي تواند بپذيرد که صاحب رسالت، رسول اعظم صلي الله عليه و آله و سلم اين قدر بي پرده باشد که در حضور مردان و براي ديگران، سخناني به زبان آورد که يک انسان مؤمن معمولي هرگز چنين سخناني به زبان نمي آورد، چه رسد به اولين و برترين انسان روزگار!