پرسشها و پاسخها، ص: 182

پيامبران می فرمايند:

«فَبَعَثَ فيهِمْ رُسُلَهُ وَواتَرَ اليهم انبيائَه لِيَستَأْدُوهُمْ ميثاقَ فِطْرَتِه وَيُذَكِّروهُم مَنْسِیَّ نِعْمَتِه وَيحتَجّوا عَليْهِمْ بالتّبليغِ ويُثيروا لَهُم دَفائنَ العُقُولِ» «1»

. پس خداوند رسولانش را برانگيخت، و پيامبرانش را به دنبال هم به سوی آنان گسيل داشت، تا ادای عهد فطرت الهی را از مردم بخواهند، و نعمتهای فراموش شده او را به يادشان آرند، و با ارائه دلايل بر آنان اتمام حجت كنند، و نيروهای پنهان عقول آنان را برانگيزانند.

در اين بيان نورانی از حضرت امير صلی الله عليه و آله تجديد ميثاق فطری ميان انسان و خدا، يادآوری نعمت های الهی بر بشر، تبليغ احكام الهی و احتجاج بر آدميان، شكوفا ساختن عقول بشر و هموار ساختن راه تفكّر از جمله دلايل ضرورت بعثت و نبوّت انبيا معرّفی شده است.

ج: فلسفه بعثت و ضرورت اصل نبوّت از ديدگاه عقل:

1- از عدالت الهی به دور است كه انسان ها را با طبقات مختلف خلق كند و آن ها را بدون معلّم و راهنما در ظلمات جهل و نادانی رها سازد پس عدل الهی اقتضا می كند كه پيامبر و راهنمايی از طرف خدا برای هدايت انسان منصوب گردد تا احكام و قوانين و برنامه های كاملی كه سعادت دنيوی و اخروی افراد را تأمين می كند را به وسيله آنان به مردم برساند.

______________________________
(1) نهج البلاغه: خطبه 1.