پرسشها و پاسخها، ص: 129

استدارجی نداند از نشانه خطر غافل مانده است و خود را از حوادث ترسناك ايمن می پندارد» «1».

امام صادق عليه السلام می فرمايند:

«كَم مِن مغرورٍ بِما قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَكَمْ مِنْ مُستَدْرَجٍ يَسْتُرُ اللَّهُ عَلَيْهِ وكَمْ مِن مَفتونٍ بِثَناءِ الناسِ عَلَيْهِ»

. «چه بسيارند كسانی كه بر اثر نعمت های پروردگار مغرور می شوند و چه بسيارند گناه كارانی كه خداوند بر گناهشان پرده افكنده ولی با ادامه گناه به سوی مجازات پيش می روند و چه بسيارند كسانی كه از ثناخوانی مردم فريب می خورند» «2».

در حديث ديگری از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل شده كه فرمودند:

«يَابْنَ آدَمَ إذا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحانَهُ يُتابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَأنْتَ تَعصِيهِ فَاحْذَرْهُ»

. «ای فرزند آدم! هنگامی كه ببينی خداوند پی در پی نعمت ها را به تو می بخشد در حالی كه تو گناه می كنی از مجازات او بترس كه اين مقدمه مجازات است» «3».

اين موضوع در آيات «4» متعدّدی از قرآن كريم مطرح شده از جمله اين

______________________________
(1) نهج البلاغه: حكمت 358.

(2) نور الثقلين: 2/ 106.

(3) نهج البلاغه: حكمت 25.

(4) «وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِنْ حَيْثُ لَايَعْلَمُونَ» «و كسانی كه آيات ما را تكذيب كردند، به تدريج ازجايی كه نمی دانند به ورطه سقوط و هلاكت می كشانيم تا عاقبت به عذاب دنيا و آخرت دچار شوند.» اعراف (7): 182؛ «وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ» «و كسانی كه كافر شدند، گمان نكنند مهلتی كه به آنان می دهيم به سودشان خواهد بود، جز اين نيست كه مهلتشان می دهيم تا بر گناه خود بيفزايند، و برای آنان عذابی خوار كننده است» آل عمران (3): 178؛ «فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِنْ حَيْثُ لَايَعْلَمُونَ» «پس مرا با كسانی كه اين قرآن را انكار می كنند واگذار، به زودی ما آنان را به تدريج از آن جا كه نمی دانند به سوی عذاب می كشانيم» قلم (68): 44.