پرسشها و پاسخها، ص: 395

امام صادق عليه السلام فرمودند:

هر كس مصائب ما را ذكر كند و بر آن بگريد و به اندازه بال مگسی چشمان او از گريه تر شود، خداوند همه گناهان او را می آمرزد «1».

شخصی نقل می كند: من نزد امام صادق عليه السلام بودم كه نام امام حسين عليه السلام برده شد، سپس امام صادق عليه السلام شروع به گريه كردند، به حدّی كه ما نيز به گريه افتاديم، سپس سر مباركشان را بلند كردند و روايتی را از جدّ بزرگوارشان امام حسين عليه السلام نقل كردند كه:

من كشته اشك های شما هستم، هيچ مؤمنی مرا ياد نمی كند مگر اين كه اشك چشمش جاری خواهد شد «2».

و اما در مورد مطلب دوّم بايد گفت كه گريه پيامبران گذشته بر امام حسين چند جهت داشته كه به دو مورد آن اشاره می شود:

الف) توجّه دادن بشريت و انسانيّت نسبت به مظلوميّت امام حسين عليه السلام.

ب) اظهار ارادت و تواضع همه پيامبران در برابر سيد الشهدا عليه السلام.

اما در مورد اين كه برای رسيدن به فيض اشك ريختن در عزای سيدالشّهدا عليه السلام چه بايد كرد بايد گفت:

اولًا: خود حالت تباكی و حزن و اندوه داشتن در هنگام ذكر مصيبت امری ارزشمند است.

______________________________
(1) كامل الزيارات: 103، باب 32.

(2) مستدرك الوسائل: 10/ 311، باب 49، حديث 1.