پرسشها و پاسخها، ص: 79

زشت و بد از حق فاصله می گرفتند، از پيامبر صلی الله عليه و آله دوری می كردند و برای ضربه زدن به حق از تمام قدرت و توان خود استفاده می كردند امّا خداوند می فرمايد:

اين حيله گری ها ممكن است موقتاً دامن ديگران را بگيرد و مشكلاتی ايجاد كند امّا سرانجام به سراغ صاحب آن می آيد و او را در برابر خلق خدا رسوا و در پيشگاه خداوند شرمسار می كند، همان سرنوشتی كه مشركان مكّه پيدا كردند.

«اسْتِكْباراً فِي الْأَرْضِ وَ مَكْرَ السَّيِّئِ وَ لا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا» «1».

تكبّر آنان در زمين و نيرنگ زشتشان بود؛ و نيرنگ زشت جز اهلش را احاطه نمی كند. پس آيا جز سنت جاری شده در پيشينيان را كه هلاكتشان به سبب تكبّرشان بود انتظار دارند؟ پس هرگز برای سنت خدا تبديلی نمی يابی، و هرگز برای سنت خدا دگرگونی نخواهی يافت.

______________________________
(1) فاطر (35): 43.