ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 225

به گذشتت از افتادن در افتادن گاه های خطاكاران سرپا نگاه داشتی، و به توفيقت از ورطه های مجرمان رها كردی، پس در سايه عفوت از اسارت خشمت رها شد، و به دست احسانت از بند عدالتت به آزادی رسيد.

ای خدای من! اگر اين گونه رفتار كنی، درباره كسی رفتار كرده ای كه استحقاق عقوبتت را انكار نمی كند و خود را از سزاوار بودن نسبت به خشمت تبرئه نمی نمايد.

ای خدای من! اين رفتار را با كسی می كنی كه ترسش از تو، از اميدش به تو بيشتر است، و نوميديش از نجات، از اميدش به رهايی پابرجاتر است، نه اين كه نوميديش از باب يأس از رحمت تو يا اميدش بر اساس مغرور بودن به كرم تو باشد؛ بلكه از اين جهت است كه خوبی هايش نسبت به گناهانش اندك، و دلايلش در مورد وظايفی كه برعهده اش بوده، سست و بی پايه است.

ای خدای من! شايسته ای كه صدّيقان به تو مغرور نشوند، و گنهكاران از تو مأيوس نگردند؛ زيرا تو پروردگار بزرگی هستی كه احسانت را از احدی منع نمی كنی، و در گرفتن حق خود به كسی سخت گيری روا نمی داری، يادت از ياد شدگان برتر است، و نام هايت از نسبت نقص منزّه و پاك است، و نعمتت در ميان تمام آفريده ها پراكنده و پخش است. تو را بر تمام آنچه از اوصافت بيان شد سپاس، ای پروردگار جهانيان!