ترجمه قرآن كريم، ص: 462
اين عذاب را از پيش برای ما فراهم آورده است، برای او در آتش عذابی دو چندان بيفزا.
می گويند: ما را چه شده كه [مردان مؤمن و شايسته ] ای كه از اشرارشان می شمرديم نمی بينيم.
آيا ما آنان را به ناحق به مسخره گرفتيم [و اكنون در بهشت جای دارند] يا [در دوزخ اند و] ديدگان ما به آنان نمی افتد؟!
اين گفتگوی خصمانه اهل آتش حتمی و واقع شدنی است.
بگو: من فقط بيم دهنده ام، و هيچ معبودی جز خدای يگانه قهّار نيست.
پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، توانای شكست ناپذير و بسيار آمرزنده است.
بگو: اين [قرآن من ] خبری بزرگ است،
كه شما از آن روی می گردانيد.
من از ملأ اعلی هنگامی كه [درباره آفرينش آدم ] گفتگو می كردند هيچ خبری ندارم.
به من وحی نمی شود جز برای اينكه بيم دهنده ای آشكارم.
[ياد كن ] هنگامی كه پروردگارت به فرشتگان گفت:
همانا من بشری از گل خواهم آفريد.
پس زمانی كه اندامش را درست و معتدل نمودم و از روح خود در او دميدم، برای او سجده كنيد.
پس فرشتگان همه با هم سجده كردند؛
مگر ابليس كه تكبّر ورزيد و از كافران شد.
[خدا] فرمود: ای ابليس! تو را چه چيزی از سجده كردن بر آنچه كه با دستان قدرت خود آفريدم بازداشت؟ آيا تكبّر كردی يا از بلند مرتبه گانی؟
گفت:
من از او بهترم، مرا از آتش آفريدی و او را از گل ساختی.
[خدا] گفت: از آن [جايگاه ] بيرون رو كه بی ترديد تو رانده شده ای؛
و حتماً لعنت من تا روز قيامت بر تو باد.
گفت: ای پروردگار من مرا تا روزی كه مردم برانگيخته می شوند، مهلت ده.
[خدا] گفت: تو از مهلت يافتگانی،
تا زمانی معين
