ترجمه قرآن كريم، ص: 468
آيد.
ما اين كتاب را برای [هدايت ] مردم بر اساس حقّ بر تو نازل كرده ايم؛ پس هر كه هدايت يافت، به سود خود هدايت يافته و هر كه گمراه شد، فقط به زيان خود گمراه می شود؛ و تو بر آنان كارساز نيستی،
و خداست كه روح [مردم ] را هنگام مرگشان به طور كامل می گيرد، و روحی را كه [صاحبش ] نمرده است نيز به هنگام خوابش [می گيرد]، پس روح كسی كه مرگ را بر او حكم كرده نگه می دارد، [و به بدن باز نمی گرداند] و ديگر روح را تا سرآمدی معين باز می فرستد؛ مسلماً در اين [واقعيت ] برای مردمی كه می انديشند، نشانه هايی [بر قدرت خدا] ست.
[نه اينكه بی خبران، درباره قدرت خدا نمی انديشند] بلكه به جای خدا [از بتان ] شفيعانی برای خود گرفته اند. بگو: آيا [از آنها شفاعت می خواهيد] هر چند مالك چيزی [و اختياردار شفاعتی ] نباشند و اهل عقل نباشند [و پرستندگان خود را نشناسند؟]
بگو: شفاعت، يكسره ويژه خداست، فرمانروايی آسمان ها و زمين در سيطره اوست، سپس شما را به سوی او بازمی گردانند؛
هنگامی كه خدا به يگانگی ياد می شود [و نامی از معبودانشان به ميان نمی آيد] دل های كسانی كه به آخرت ايمان ندارند، نفرت پيدا می كند و چون يادی از معبودان ديگر به ميان می آيد، ناگاه مسرور و شاد می شوند!!
[وقتی از ايمان آوردنشان نااميد شدی ] بگو: خدايا! ای آفريننده آسمان ها و زمين! [ای ] دانای نهان و آشكار! تو خود در ميان بندگانت بر سر آنچه [از عقايد و عبادات ] اختلاف می كردند، داوری خواهی كرد؛
اگر برای كسانی كه [به آيات خدا] ستم ورزيده اند، همه آنچه در زمين است و مانندش با آن باشد، بی ترديد حاضرند آن را برای رهايی خود از عذاب سخت روز قيامت عوض دهند، و از سوی خدا آنچه را كه [از عذاب های گوناگون ] نمی پنداشتند،
