ترجمه قرآن كريم، ص: 94

مگر آنان كه به گروهی كه ميان شما و ايشان پيمانی [چون پيمان متاركه جنگ يا پيمان های ديگر] است بپيوندند، يا در حالی كه سينه هايشان از جنگيدن با شما يا قوم خودشان به تنگ آمده باشد به نزد شما آيند. و اگر خدا می خواست قطعاً آنان را بر شما مسلط می كرد، در آن صورت به طور يقين با شما می جنگيدند. پس اگر از شما كناره گرفتند، و با شما به جنگ برنخاستند، و پيشنهاد صلح و آشتی دادند، [به آنان تعدّی نكنيد كه ] خدا در اين صورت برای تجاوز به آنان راهی برای شما قرار نداده است. 90

به زودی گروهی ديگر را می يابيد كه می خواهند [با پيمان متاركه جنگ ] از ناحيه شما و قوم [مُشركِ ] خود ايمن و آسوده باشند، [ولی اينان به خاطر خباثت باطنشان نسبت به پيمان هايشان مورد اطمينان نيستند، به همين سبب ] هر بار به فتنه [و جنگ با مسلمانان ] دعوت شوند، با سر در آن فرو می افتند. پس اگر [از جنگ با شما] كناره نگرفتند، و پيشنهاد صلح و آشتی نكردند، و بر ضد شما دست [از فتنه و آشوب ] برنداشتند، آنان را هر جا يافتيد بگيريد و بكشيد؛ آنانند كه ما برای شما نسبت به [گرفتن و كشتن ] آنان دليلی روشن قرار داديم. 91

هيچ مؤمنی را نسزد كه مؤمنی را به قتل برساند، مگر آنكه اين عمل از روی خطا و اشتباه اتفاق افتد. و كسی كه مؤمنی را از روی خطا و اشتباه به قتل برساند، بايد يك برده مؤمن آزاد كند، و خون بهايی به وارثان مقتول پرداخت نمايد؛ مگر آنكه آنان خون بها را ببخشند. و اگر مقتول از گروهی باشد كه دشمن شمايند و خود او مؤمن است، فقط آزاد كردن يك برده مؤمن بر عهده قاتل است. و اگر مقتول مؤمن، از گروهی باشد كه ميان شما و آنان پيمانی برقرار است، بايد قاتل خون بهايش را به وارثان او پرداخت كند، و نيز يك برده مؤمن آزاد نمايد. و كسی كه برده نيافت، بايد دو ماه پياپی روزه بگيرد. [اين حكم ] به سبب [پذيرش ] توبه [قاتل ] از سوی خداست؛ و خدا همواره دانا و حكيم است. 92

و هر كس مؤمنی را از