ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1056

كوتاه است عمرم، و چه گستاخم بر نافرمانی كسی كه مرا آفريد؟ پروردگارا، چه نيكوست آزمايشت پيش من، و آشكار است نعمتهايت بر من، نعمتهايت بر من زياد شد، نمی دانم آنها را شماره كنم، و در آنچه سزاوار احسانم كردی سپاسم كم شد، به نعمتها راه فساد پيش گرفتم، و خود را در معرض انتقام قرار دادم، از ذكر غافل شدم پس از دانايی به مركب نادانی سوار گشتم، از عدالت به سوی ستم گذشتم، و از نيكی به گناه تجاوز كردم، و از ترس از عاقبت و اندوه بر خود به دنيای لهو و بازی بازگشتم، پس چه كوچك است خوبی هايم، و كم است در برابر كثرت گناهانم، و چه بزرگ است آنها در كنار كوچكی خلقتم، و سستی بنيادم؟ پروردگارا چه دراز است آرزويم، در برابر كوتاهی عمر، و چه كوتاه است عمرم در برابر دوری آرزويم، و چه زشت است باطنم در برابر ظاهرم؟ پروردگارا حجّتی ندارم اگر احتجاج كنم، و عذر قابل قبولی برايم نيست، اگر عذرخواهی كنم، و سپاسی نزد من نيست اگر آزمايش شوم يا مورد احسان قرار گيرم، اگر بر سپاس آنچه به من احسان كردی ياری ام ندهی، پروردگارم فردای قيامت چه سبك است ميزان كارهايم اگر ان را سنگين نكنی، و چه لغزان است زبانم، اگر استوارش ننمايی، و چه سياه است رويم اگر سپيدش نكنی، پروردگارا چه كنم با گناهانم كه از من سرزده و پايه های هستی ام در برابر آنها درهم شكسته، چگونه شهوات دنيا را طلب می كنم، و بر محروميتم از انها می گريم، درحالی كه نمی گريم و شديد نمی شود حسرتهايم بر عصيان و تقصير؟ پروردگارا داعيان دنيا و دعوتم كردند، با شتاب اجابت نمودم، و به ميل و رغبت به آن دل بستم، داعيان آخرت دعوتم نمودند، از آن باز ماندم ماه از پاسخ دادن و شتاب به سوی