ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 986

در به دست آوردن خشنودی حضرتش سخت بكوش، و مبادا روی آوردنت به خدا، كمتر از روی آوردنت به پادشاهان دنيا باشد، كه اگر حال تو چنين باشد، از مسخره كنندگان هلاك شده خواهی بود، و چگونه قابل قبول است كه اهتمام تو، به خشنودی خدا كمتر از اهتمام تو به خشنودی بندگان باشد؟ پس هرگاه منزلت خدا نزد تو، كمتر از منزلت پادشاهان دنيا باشد، پادشاهانی كه بندگان خدای تواند، بنابراين تو خدا را استهزاء كرده و كوچك دانسته ای، و عظمت و شكوه او را ناديده گرفته ای، و از حضرتش اعراض نموده ای، و بعيد است كه با چنين حالی به سبب نماز يا روزه ات به حاجت خود دست يابی، و بايد نماز و روزه ای كه برای حاجت به جا می آوری، برای تحصيل تجربه نباشد، چه آن كه انسان نمی آزمايد مگر كسی را كه در حق او بد گمان است، و حق تعالی آنهايی را كه در حق او گمان بد بروند به گفتارش مذمّت نموده است: يظنّون باللّه ظنّ السّوء عليهم دائرة السوء بلكه بايد به رحمت خدا و به وعده های او، در كمال اطمينان و اعتماد باشی، و اميدت به خدا، در طلب حاجتت بيش از آن باشد، كه حاتم [بخشنده معروف كه بخشايشش ضرب المثل شده است ] را برای طلب يك قيراط قصد كنی. چه اينكه اگر حاتم را برای يك قيراط قصد كنی، يقين داری به هر شكل كه باشد، به تو عطا خواهد كرد، پس آگاه باش كه حاجت تو نزد حق تعالی هرچه باشد، كمتر از يك قيراط نزد حاتم است، بنابراين مبادا اعتمادت به حق تعالی كمتر از رو آوردن به درگاه خانه امثال حاتم باشد. و شايسته است، هرگاه به خاطر حاجتی، روزه يا نماز بجا آوری، عمل خود را برای كارهای مهمتر از حاجات دينی خود نيّت كنی، و بدان كه مهمترين آنها حوايج آن كسی است كه تو در پناه هدايت، و حمايت اويی، و آن امام زمان تو صلوات اللّه عليه است، پس بايد نماز و روزه ات نخست برای قضای حاجات آن حضرت باشد، و بعد برای حوايج دينی خود، و سپس برای آن حاجتی كه برايت پيش آمده، و قصد آن را داشته ای، مثلا هرگاه ستمگری در صدد كشتن تو باشد، و تو برای خلاصی از گزند او روزه حاجت گرفتی، بايد توجه داشته باشی كه مهمتر از آن حاجت دينی توست، كه آن حاجت گذشت و رضای حق از تو می باشد، و اينكه بر تو اقبال كند، و عملت را بپذيرد، زيرا در كشته شدنت، دنيايت فاسد می شود چنانچه دينت سالم باشد، به علاوه اگر كشته نشوی، به ناچار يك روز خواهی مرد، ولی اگر عفو و رضای خدا برايت حاصل نشود، در دنيا و آخرت هلاك خواهی شد، و هراسها و شدايدی كه به خيالت نمی رسد برايت پيش خواهد آمد، و اينكه گفتيم حاجت