حلال و حرام مالی، ص: 212
خداوند متعال در قرآن مجيد به وصيت كردن امر كرده است كه در زمان زنده بودن:
«يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ» «1»
«إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ» «2»
وقتی پروردگار به وصيت امر كرده و از ما خواسته است، ما بايد وصيت خود را حاضر كنيم. اما در چه سنّی بايد وصيّت بنويسيم؟ سنّ مطرح نيست. مگر مرگ با سنّ ارتباطی دارد؟
از بچه در رحم مادر تا وقتی به دنيا می آيد و نوجوان، جوان، ميان سال و پير می شود، هر لحظه در معرض مرگ است. مرگ به سنّ وابسته نيست. وقتی بيايد، كوچك و بزرگ را می گيرد. پس اين كه من در چه سنّی وصيت بنويسم، حرف غلطی است. من وقتی كه مكلّف شدم، بايد وصيّت نامه ام حاضر باشد و چند نسخه درست كنم و نزد چند نفر انسان مطمئن بگذارم.
______________________________ (1)- نساء (4): 11؛ «خدا شما را درباره [ارث ] فرزندانتان سفاش می كند كه سهم پسر مانند سهم دو دختر است.»
(2)- بقره (2): 180؛ «اگر مالی از خود به جا گذاشته است، برای پدر و مادر و خويشان به طور شايسته و پسنديده وصيت كند.»
