درمان گری با قرآن، ص: 20

بِخَارِجٍ مِنْهَا» «1»: آيا مرده دلی را كه من با روشنگریِ خودم او را زنده كردم و نوری برايش قرار دادم كه با كمك آن نور دارد سالم زندگی می كند و حق را از باطل تشخيص می دهد؛ ظلم را از عدالت تشخيص می دهد؛ درستی را از نادرستی تمييز می دهد، «كَمَن مَثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ»: مانند كسی می باشد كه در تاريكی ها دچار است؟ «لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا»: و نمی خواهد هم بيرون بيايد؟ كه در اين آيه، خداوند در حقيقت دارد می گويد كه آيا سلمان با ابی لهب، در مقايسه با يكديگر، مثل همند؟ ابوذر با ابوجهل، مثل همند؟ همه مكه ای ها مثل همند؟ ما فردی را در مكه داشتيم، به نام «خباب». آدم از تعريف هايی كه اميرمؤمنان (ع) در حكمت های نهج البلاغه از او كرده، ماتش می برد: «يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ، فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً، وَ هَاجَرَ طَائِعاً، وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ، وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ، وَ عَاشَ مُجَاهِدا». «2» اين مرد اهل مكه بود و خدا با روشنگری اش از طريق قرآن، دل مردگی او را زنده كرد و نور برايش قرار داد؛

______________________________
(1) 1. انعام: 122.

(2) 1. نهج البلاغه: حكمت 43.