مرگ و فرصت ها، ص: 317

جوانان! فكر كنيد، ببينيد اگر واقعاً در درون احساس می كنيد كه به تحصيل علم علاقه داريد، اين علاقه خدايی است. با نشاط دنبال آن را بگيريد و تنبلی و كسالت به خرج ندهيد. در مسير علم، از پرخوری، پرخوابی و پر رفت و آمدی با رفيق ها بپرهيزيد. اگر رفيق های شما خوب هستند، ساعتی با آنها بنشينيد، بگوييد و بخنديد تا خستگی شما دربرود.

اما اگر بد هستند، حرام است كه با آنها معاشرت كنيد. در مطالعه، حتماً يادداشت برداری كنيد. اين غنيمت دانستن جوانی است.

يا به سمت هنرهای مثبت هدايت شويد، هنر كاشيكاری، نجاری، خطاطی، معماری، گچ بری، آينه كاری و ... آنهايی كه عاشق اين هنرها بودند و هنر مورد نظر خود را به دست آوردند و از دنيا رفتند، آثارشان را شما می بينيد.

به حرم حضرت رضا عليه السلام كه مشرف می شويد، اين كاشيكاری ها را كه می بينيد، ذرّه ذرّه نشستند و با نوك تيشه، با هنرمندی اين ها را تراشيده و كنار هم گذاشته اند تا آيه قرآن، گل و بوته، دعا، نقشه، محراب، گنبد و گلدسته شده است.

بعضی از نجاری ها را می بينيد، كتابخانه هايی كه ساخته اند، كه اگر می خواستند كتاب را روی زمين بريزند، همه را موش و موريانه می خورد. بالاخره اين هنر نجار است كه در حفاظت كتاب و خانه ها به كار گرفته شده است.

يا هنر معماران، اگر می بينيد به معماری داريد كشيده می شويد، برويد و چند سال كار كنيد. اين عار نيست كه به دانشگاه نرفتيد و ليسانس نگرفتيد، عيبی ندارد.

اگر معمار شويد، شايد ده برابر كسانی كه از دانشگاه فارغ التحصيل شده اند، درآمد پيدا می كنيد. به خصوص كه معماری ما رو به معماری سنتی می رود كه اگر كامل برود، چه مملكت زيبايی خواهيم داشت.

يا فكر كن، اگر می بينی رغبت به خطاطی داری، برو تا هنرمند شوی و قرآن، مفاتيح و نهج البلاغه بنويسی. دويست سال ديگر مردم را دعوت می كنند و كتاب