فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

پس به فضل خويش چون شخص نيكوكار و مهربان به من غذا دادى، آن همه لطف را از روى احسان درباره‌ى من بجاى آوردى تا بدين پايه كه هستم، از نيكى تو محروم نمى‌گردم، و خوبى احسانت به من كندى نمى‌كند، با اين حال اعتمادم (به تو) استوار نمى‌گردد، تا به آنچه نزدت برايم سودمندتر است بپردازم،

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.