بار خدايا خشگى (زمينهاى) شهرهاى ما را به آب دادن خود زايل گردان، و وسوسه و انديشهى بد دلهامان را با روزى دادن خويش بيرون نما و ما را از خود به ديگرى سرگرم مكن و فزونى پيوستهى احسانت را از همهى ما جدا مساز زيرا غنى و بىنياز كسى است كه تو او را بىنياز كردهاى و سالم كسى است كه تو او را نگاه داشتهاى،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.