فراز 73 از دعای 47 ( حسن ظنّ و تقرّب‌جویی به پروردگار )

آنگاه كه چنين كردم، به سوى تو «توبه» آوردم و اظهار خوارى كردم و ناله و زارى نمودم و بدنبال آرزوى تقرب به درگاهت، به نيكى و اعتماد و اعتقاد به تو اقرار و اعتراف كردم، و به دنبال همه اينها اميد به تو بستم. آن اميدى به تو بستم كه مى‌دانم تو هرگز چنين اميدمندى را از درگاه خويش نوميد نسازى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.