فراز 10 از دعای 52 ( بی‌نیازی از هر چیز با بندگی‌ خداوند )

بى‌شريكا، تو را به حق خودت كه بر تمام آفريدگانت واجب است سوگند مى‌دهم. تو را به نام عظيمت- كه پيامبرت را فرمان دادى تا با آن نام تو را تسبيح كند- سوگند مى‌دهم. تو را به بزرگى حق ذات گرانقدرت كه نه رنگ كهنگى گيرد و نه ديگرگون شود، و نه تغيير حال و نيستى پذيرد، سوگند مى‌دهم. كه: بر «محمد» و خاندان «محمد» درود فرستى. كه: مرا به يارى عبادت و اطاعتت از هر چيز بى‌نياز سازى. كه: مرا از شيفته دنيا شدن دور دارى. كه: مرا به لطف و رحمت خويش، كرامت دهى و احسان كنى و به سوى لطف خويش بازگردانى.

نام اعظم حق‌

عده‌اى از اهل دل و گروهى از اهل معرفت و جمعى از آنان كه باطنشان به نور عشق محبوب منوّر است، با تكيه بر قرآن مجيد و روايات عقيده دارند منظور از اسم اعظم حق «ربّ» است.

اگر به آيات قرآن مجيد، دقت كنيد، به اين معنا آگاه مى‌شويد كه تمام انبياى حق در هنگام برخورد با حوادث متوسّل به اسم «ربّ» شده و گره از كار بسته باز مى‌كردند:

آدم (عليه السلام) براى قبول توبه‌اش به درگاه حضرت حق عرضه داشت:

﴿رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾«1»

پروردگارا! ما بر خود ستم ورزيديم، و اگر ما را نيامرزى و به ما رحم نكنى مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.

نوح براى نجات از بدكاران و قوم خطاكارش به حضرت حق عرضه داشت:

﴿رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا﴾«2»

پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار.

ابراهيم (عليه السلام) براى قبولى زحمتش نسبت به ساختن كعبه عرضه داشت:

﴿رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾«3»

پروردگارا! [اين عمل را] از ما بپذير كه تو شنوا و دانايى.

موسى (عليه السلام) براى رفع مشكلش به وقت فرار از مصر و قرار گرفتن در منطقه مَدْيَنْ عرضه داشت:

﴿رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ﴾«4»

پروردگارا! به آنچه از خير بر من نازل مى‌كنى، نيازمندم.

عيسى (عليه السلام) براى درخواست مائده از حضرت محبوب متوسّل به اين نام عظيم شد:

﴿رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ﴾«5»

اى پروردگار ما! براى ما از آسمان سفره‌اى پر از غذا نازل كن.

تمام انبياى و اوليا در دعاهاى خود به اين نام متوسّل مى‌شدند، و مشكل خود را از اين طريق حلّ نمودند؛ البته شرايط مربوط به دعا را هم رعايت مى‌كردند، كه رعايت نكردن شرايط دعا، زمينه استجابت را به بن‌بست مى‌كشاند.

در اين مناجات عاشقانه هم حضرت زين‌العابدين (عليه السلام) خداوند را به نام بزرگش قسم مى‌دهد.