پس اى مولاى بىهمتاى من، از تو درخواست مىكنم كه مرا مشمول عفو خويش قرار دهى. حاجت و درخواستم بسان كسى است كه آرزوهاى دور و درازش او را به بيهودهكارى سرگرم نموده، و آرامش خيالش او را غافل از عذاب كرده، و به خاطر بسيارى كرم و بخشش، دلش گرفتار هوس شده، و در انديشه آنچه دارد به سوى آن بازمىگردد، نيست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.