چرا همه پیامبران و امامان مرد بودند؟

پیامبرى و رسالت و نبوت تشریعى یک کار اجرایى است،‌ و رهبرى جامعه، بیان حلال و حرام، واجب و مستحب، مکروه و مباح به عهده پیامبر الهى مى باشد. از آن جایى که ایفاى این مسئولیت ها تماس مستقیم و مداوم را مى طلبد ، تحمّل این وظیفه به عهده مرد گذاشته شده است. قرآن مى فرماید: «ما أرسلنا من قبلک إلاّ رجالاً نوحى إلیهم؛ قبل از تو (اى پیامبر) هیچ کس را جز مردان به عنوان رسول نفرستادیم و به آن وحى کردیم».
اصولاً مجموعه روح وجسم زنان به گونه اى است که پذیراى مسئولیت هاى سنگین و اجرایى مهم نمى باشد. از این رو نه تنها در دنیاى قدیم بلکه در عصر حاضر که به اصطلاح عصر تمدن و احیاى حقوق زنان است نیز زنان در کارهاى اجراى مهم و پست هاى کلیدى قرار نمى گیرند. بررسى کنید و ببینید در کل کشورهاى جهان چند نفر زن رئیس جمهور و یا وزیرند و یا در پست هاى مهم دیگر قرار دارند و یا مثلاً چند تن رانندة‌ ماشین هاى سنگین هستند.
از دیدگاه اسلام پیامبر نشدن زنان و وظایف دیگرى که از زنان برداشته شده است فقط به خاطر ویژگى هاى جسمى و روحى آنان است، و این از ارزش و مقام معنوى زنان نمى کاهد، زیرا از منظر وحى الهی، هیچ انسانى بر دیگرى مزیت و برترى ندارد، مگر از طریق کمالات معنوی، و ملاک مزیت و برتری، تقوا و پرهیزکارى در همة شئون زندگى است. قرآن مى فرماید: «یا أیها النّاس إنّا خلقناکم من ذکر و أنثى و جعلنا کم شعوباً و قبائل لتعارفو إنّ أکرمکم عندالله أتقاکم؛ ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را دسته ها و قبیله هاى گوناگون قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید. همانا گرامى ترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شما است».
بر این اساس زن نیز می تواند به مقامی دست یابد که خداوند به او وحی نماید مانند مادر حضرت موسی و حضرت مریم ؛ خداوند نیز در قرآن آنها را نمونه و الگو برای زنان و مردان قرار می دهد. «ضرب الله للذین آمنوا امرات فرعون ....و مریم ابنت عمران التی احصنت فرجها فنفخنا فیه من روحنا ...»   که آمنوا در این آیه شامل مردان و زنان هردو می باشد. بنابراین از جهت دست یافتن به مقام انسان کامل که پیامبران از آن جمله اند ، زن مرد تفاوتی ندارند.
خداوند در جاى دیگرمی فرماید: «هر کس کار شایسته اى انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که مؤمن است، او را به حیاتى پاک زنده مى داریم و پاداش آن ها به بهترین اعمالى که انجام مى دادند خواهیم داد».
به همین خاطر در کنار مردان بزرگ تاریخ اسلام چهره زنی را می بینیم که در موفقیت و پیشرفت او تاثیر داشته است.
پس مرد و زن در معیارهاى الهى همتاى هم هستند و هر یک تلاش کند به کمال واقعى که قرب پروردگار جهان و وصول به بهشت برین است نایل خواهد شد. واگذار نکردن وظیفه پیامبری، یا مرجعیت به عهدة زن، بار و مسئولیت اجرایی را از دوش او برداشتن است، نه کاستن مقام معنوى او. در عین حال که می تواند به مقام مقام انسان کامل و اجتهاد دست یابد.