دين از زبان قرآن

قرآن مجيد در بسيارى از آيات ، انسان را دعوت به انديشه در عالم خلقت مى كند ، تا از اين طريق او را به شناخت خالق عالم ـ كه كسى جز اللّه نيست ـ هدايت نمايد . چون با يادآورى مسائل خلقت خدا را شناساند ، در آيات زيادى مسئله وحدانيّت حق را بيان مى كند و هر خالق و معبودى غير او را با دلايل روشن و براهين برحق نفى مى نمايد و آدمى را به اين حقيقت آشنا مى كند كه خدا يكى است وشريك و مثل و مانند و كفو و ندّى ندارد . آن گاه براى تكميل شناخت انسان به بيان اوصاف و اسماء حضرت حق پرداخته و در اين زمينه دريايى بى نهايت از علم و آگاهى در برابر ديد قلب و مغز انسان قرار مى دهد . سپس به توضيح اين مسئله مى پردازد كه راه رابطه با خدا ، تكيه بر رسالت انبيا و امامت امامان بر حق است و انسان در برابر شناخت رهبران راه الهى و عمل به دستورهاى سعادت بخش آنان سخت مسؤول است . قرآن در كنار رسالت انبيا به بيان مسائل دين كه شامل برنامه هاى عبادى ، سياسى ، اقتصادى ، اجتماعى ، اخلاقى ، عرفانى و خانوادگى است پرداخته و ازانسان مى خواهد براى تأمين خير دنيا و آخرتش به آن دستورهاى عالم و عامل گردد . قرآن در بيش از هزار آيه به مسئله با اهميّت روز قيامت اشاره كرده و آنجا را به عنوان روز جزا و صحنه مكافات عمل براى مؤمن و غير مؤمن معرّفى فرموده است . مجموع مسائل بالا در قرآن مجيد ، همان دين خداست و همان راهى است كه از آن به صراط مستقيم تعبير شده است . قرآن مجيد ، مؤمن به كسى مى گويد كه به تمام واقعيت ها دين ايمان داشته و در تمام شؤون زندگى از دستورهاى ثمربخش دين پيروى نمايد