كفر
قلب ، گاهى بر اثر بى توجهى انسان نسبت به حقايق و دور ماندن از انديشه صحيح دچار كفر مى گردد . انكار از روى عناد ، انكار بعد از معرفت و ايمان ، صرف كردن نعمت در مسير شيطان ، از مصاديق كفر است ؛ قرآن در اين سه زمينه آيات متعددى دارد ، براى نمونه مى خوانيم : فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً شَدِيداً فِى الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ وَمَا لَهُم مِن نَاصِرِينَ . اما كسانى كه كافر شدند ، آنان را در دنيا و آخرت به عذابى سخت شكنجه مى كنم و براى آنان هيچ ياورى نخواهد بود . إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْراً لَن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ . آنان كه بعد از ايمان كافر شدند و بر كفر خويش افزودند ، هرگز توبه آنان پذيرفته نيست و اينان در حقيقت گمراهانند . أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ . آيا كسانى را كه [ شكر ]نعمت خدا را به كفران و ناسپاسى تبديل كردند و قوم خود را به سراى نابودى و هلاكت درآوردند ، نديدى ؟ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّى غَنِىٌّ كَرِيمٌ . و هر كس كه سپاس گزارى كند به سود خود سپاس گزارى مى كند و هر كس ناسپاسى ورزد [ زيانى به خدا نمى رساند ] ؛ زيرا پروردگارم بى نياز و كريم است . توجه داشته باشيد كه فقط انكار حق ، يا خرج نعمت در راه غير خدا ، يا انكار پس از ايمان كفر نيست ، بلكه انكار معاد و نبوت و ضروريات دين و حكم دادن به غير ما انزل اللّه همه و همه در مرحله كفر است . اين مرض خطرناك وقتى عارض قلب شود ، انسان را از نظر جايگاه در عالم خلقت بدتر از حيوانات كرده و روزنه هاى نور را به روى آدمى مى بندد و شاخ و برگ انسانيّت را مى خشكاند و از انسان ، درنده اى خطرناك و ديوى مهيب به وجود مى آورد .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان