متّصلى که هرگز جدایى ندارد

خدا مى‏فرماید : هر کس به من رسید و معلّق من شد، اگر همه عالم جمع شوند نمى‏توانند از من جدایش کنند، اما تا وقتى که انسان راه نیفتاده و نرسیده، هر کمندى به گردن او بیندازند، او را مى‏کشند، حالا که به آن جا رسید و معلّق شد، زمانى است که در قالب این نفس، آن روح الهى که خدا در قرآن مى‏گوید، قرار بگیرد، حالا آیه را دقت کن چه خبر است، سبک و کلمات آیه را ببینید: « رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ »17 اول مى‏گوید که من که هستم ؛ من سقف مافوق همه سقف‏ها هستم، بالاترین بالاترها « ذُو الْعَرْشِ » ؛ صاحب عرش هستم: « یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ اَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلاَقِ »18 کسانى که با پیوند به انبیا و امامان و مراجع واجد شرایط، در مسیر من قرار مى‏گیرند، به اجراى خواسته‏هاى من اقدام مى‏کنند و از گناه کناره‏گیرى مى‏نمایند و ادامه مى‏دهند، جا باز مى‏کنند تا به من برسند، زمان، مکان، پول، شهوت، قدرت، میز، صندلى، منیّت و همه را مى‏شکافند و مى‏روند تا به محبوب برسند. وقتى به من رسیدند به آنها مژده مى‏دهم، از جانب خودم روحى خصوصى در آنها قرار مى‏دهم، آن گاه آن جا اسم آدم عوض مى‏شود و به آنها ملائکه مى‏گویند. آنها چه کسانى هستند؟ آنها اولیاى خدا هستند:

« اَلاَ اِنَّ اَوْلِیَاءَ اللّه‏َ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ »19 .