فرزند برادر حذیفه بن اسید غفارى

شیخ جلیل محمد بن حسن صفار قمى در کتاب معتبر و با ارزش بصائر الدرجات به سند خود از حذیفه بن اسید که از اصحاب رسول خدا بود ، و از بیعت کنندگان زیر درخت که خدا از آنان اعلام رضایت کرد ، و در قیامت از حوارى حضرت حسن (علیه السلام) است روایت مى کند : چون حضرت مجتبى پس از صلح با معاویه که مایه بقاى درخت دین و حافظ اسلام تا قیامت بود به سوى مدینه حرکت کرد ، من با حضرت همراه شدم .در طور مسیر ملاحظه مى کردم شترى با بارش پیش روى حضرت در حرکت است و آن بزرگوار از آن شتر جدا نمى شود !من از بار آن شتر خبر نداشتم ، ولى مى دیدم شتر به هر طرف مى رود حضرت مجتبى متوجه اوست ! به حضرت گفتم : پدر و مادرم فدایت ، مگر بار این شتر چیست که شما چشم از آن بر نمى دارید ، و از آن جدا نمى شوید ؟فرمود : نمى دانى بارش چیست ؟ گفتم : نه . فرمود : بارش دیوان و دفتر است . گفتم چه دیوان و دفترى ؟ فرمود : دیوان و دفترى که نام شیعیان و پیروان ما در آن ثبت است .حذیفه مى گوید : به حضرت گفتم : اى فرزند رسول خدا ! من دوست دارم نام خود را در این دیوان ببینم ، حضرت فرمود : فردا بیا تا به تو نشان دهم .حذیفه مى گوید : چون صبح دمید با فرزند برادرم به محضر حضرت رسیدیم ، فرمود : حاجتت چیست ؟

عرض کردم وفا به وعده اى که دیروز به من دادید فرمود : این جوان کیست ؟ گفتم : فرزند برادر من است . او با سواد است و من بى سواد . وى را همراه خود آورده ام تا اسامى را در آن دیوان بخواند . حضرت فرمان داد دیوان و دفتر اوسط را بیاوردند . چون آوردند پسر برادر حذیفه شروع به مطالعه کرد ، ناگهان در حال قرائت گفت : اى عمو ! این نام من است که در این دیوان ثبت است و نور مى دهد و از آن روشنائى تلالو دارد !حذیفه گفت : بنگر به بین نام من در کجاى دفتر است ؟ فرزند برادرش نام او را در آن دیوان ملکوتى پیدا کرد ، هر دو مسرور و خوشحال شدند که نامشان به عنوان شیعه در دفتر اهل بیت ثبت است .پسر برادرش که نور ایمان و اخلاق و عمل صالحش از افق نامش در دیوان نام شیعیان مى درخشید و از نوریان و ملکوتیان بود در حادثه بى نظیر کربلا کنار حضرت سید الشهدا (علیه السلام) ثابت قدم ماند تا به درجه رفیع شهادت رسید و ثابت کرد که : نوریان مر نوریان را جاذبند . و ثابت کرد که :( الطَّیِبینَ لِلطَّیِبات ) .و ثابت کرد که انسان خاکى با تحقق دادن مقام خلافت اللّهى مى تواند انسان نورى شود و از پهن دشت ناسوت به عرضه گاه ملکوت برسد و آوازه اش را در همه هستى پایدار و جاودان سازد .