فرازی از مناجات خمس عشر - ترجمه استاد حسین انصاریان

 خدايا درهاى رحمتت را بر يكتاپرستان مبند، و شيفتگانت را از نگاه به زيبايى ديدارت محروم مساز، خدايا جانى را كه به توحيدت عزّت بخشيدى، چگونه به خوارى هجرانت ذليل مى كنى، و باطنى كه بر دوستى ات پيمان بسته، چگونه به سوز آتشت میسوزانى؟ خدايا از دردناكى خشمت و بزرگى ناخشنوديت پناهم ده، اى پرمهر، اى منتّ گذار، اى مهربان، اى بخشاينده، اى جبّار، اى چيره، اى آمرزنده، اى پرده پوش، به مهرت مرا از شكنجه آتش و رسوايى ننگ رهايى بخش، آنگاه كه نيكان از بدان جدا شوند، و حالت هاى دگرگون گردد و هراسنده ها بهراسند، و نيكوكاران به خوشبختى نزديك شوند، و بدكاران از آن دور گردند، و به هركسى برابر آنچه انجام داده جزاى برازنده داده شود و هرگز به آنان ستم نشود.

مناجات سوّم: رازونياز ترسيدگان

برای خواندن متن کامل مناجات - اینجا - کلیک کنید.