زنان شهيده در کربلا

1- امّ حسن‏
   
امّ حسن، فرزند امام مجتبى (ع) و مادرش امّ بشير دختر ابومسعود انصارى يا خزرجى است. برخى نيز، مادر او را مليكه ملكه دختر احنف بن قيس دانسته‏اند.

    
وى همراه خانواده‏اش از مدينه به كربلا آمد و هنگام غارت خيمه‏هاى سيدالشهدا (ع) زيردست و پاى مهاجمين بى‏رحم به شهادت رسيد.

  
2- امّ وهب‏
   
امّ وهب دختر عبداللَّه بن عمير كلبى است. برخى نام وى را قمر يا قمرى خوانده‏اند.»
   
 او با همسرش در يكى از محلّه‏هاى كوفه سكونت داشت، ولى براى حمايت از امام حسين (ع) همراه همسرش به كربلا رفت و پس از شهادت او خاك و خون از چهره‏اش برگرفت و گفت: «بهشت گوارايت باد!» در همين لحظه غلام شمر كه رستم نام‏داشت، با عمود آهنين برفرق زن‏زد و او را به‏شهادت رساند. امّ‏وهب نخستين بانويى بود كه در كربلا به شهادت رسيد.

     
3- حميدة بنت مسلم (ع)

  
حميده فرزند مسلم از ام كلثوم دختر امام على (ع) مى‏باشد. وى در سفر كربلا يازده سال داشت. در بين راه، آنگاه كه خبر شهادت مسلم به امام حسين (ع) رسيد، آن حضرت او را بر زانوى خود نشاند و دست نوازش بر سرش كشيد و فرمود: «من، پدرت هستم و دخترانم خواهرت هستند.» در اين لحظه صداى گريه حميده و ديگر فرزندان مسلم بلند شد و فرياد «وا مسلما و وا ابن عقيلا» سر دادند. روز عاشورا هنگام حمله دشمن به خيمه‏ها، اين دختر در زير دست و پاى مهاجمين به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

    
4- درّة الصدف‏
   
او، دختر عبداللَّه بن عمر انصارى است. چون مأموران ابن زياد، كاروان اسراى كربلا و سرهاى مطهّر شهيدان را به سوى شام مى‏بردند، درّة الصدف و جمعى از زنان، در نزديكى شهر حلب، براى رهانيدن اسرا به مقابله با آنان برخاستند. ولى با وجود كمك مردم موفّق‏ به انجام اين كار نشدند و درّة الصدف و چند زن ديگر به شهادت رسيدند.