
زنان شهيده در کربلا

1- امّ حسن
امّ حسن، فرزند امام مجتبى (ع) و مادرش امّ بشير دختر ابومسعود انصارى يا خزرجى است. برخى نيز، مادر او را مليكه ملكه دختر احنف بن قيس دانستهاند.
وى همراه خانوادهاش از مدينه به كربلا آمد و هنگام غارت خيمههاى سيدالشهدا (ع) زيردست و پاى مهاجمين بىرحم به شهادت رسيد.
2- امّ وهب
امّ وهب دختر عبداللَّه بن عمير كلبى است. برخى نام وى را قمر يا قمرى خواندهاند.»
او با همسرش در يكى از محلّههاى كوفه سكونت داشت، ولى براى حمايت از امام حسين (ع) همراه همسرش به كربلا رفت و پس از شهادت او خاك و خون از چهرهاش برگرفت و گفت: «بهشت گوارايت باد!» در همين لحظه غلام شمر كه رستم نامداشت، با عمود آهنين برفرق زنزد و او را بهشهادت رساند. امّوهب نخستين بانويى بود كه در كربلا به شهادت رسيد.
3- حميدة بنت مسلم (ع)
حميده فرزند مسلم از ام كلثوم دختر امام على (ع) مىباشد. وى در سفر كربلا يازده سال داشت. در بين راه، آنگاه كه خبر شهادت مسلم به امام حسين (ع) رسيد، آن حضرت او را بر زانوى خود نشاند و دست نوازش بر سرش كشيد و فرمود: «من، پدرت هستم و دخترانم خواهرت هستند.» در اين لحظه صداى گريه حميده و ديگر فرزندان مسلم بلند شد و فرياد «وا مسلما و وا ابن عقيلا» سر دادند. روز عاشورا هنگام حمله دشمن به خيمهها، اين دختر در زير دست و پاى مهاجمين به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
4- درّة الصدف
او، دختر عبداللَّه بن عمر انصارى است. چون مأموران ابن زياد، كاروان اسراى كربلا و سرهاى مطهّر شهيدان را به سوى شام مىبردند، درّة الصدف و جمعى از زنان، در نزديكى شهر حلب، براى رهانيدن اسرا به مقابله با آنان برخاستند. ولى با وجود كمك مردم موفّق به انجام اين كار نشدند و درّة الصدف و چند زن ديگر به شهادت رسيدند.