القتل اولى من ركوب العار

امام حسين عليه السلام به لشكر ابن سعد پيشنهاد جنگ تن به تن داد، هر كسى براى مبارزه با حسين عليه السلام به ميدان مى آمد كشته مى شد، تا آن كه عده زيادى از لشكر ابن سعد كشته شدند، امام عليه السلام مى جنگيد در حالى كه اين رجز را مى خواند: ((مرگ بهتر از زندگى مذلت بار است و ننگ بهتر از وارد شدن در آتش دوزخ است ))
امام حسين (ع) پيوسته مى جنگيد تا آن كه در كشاكش جنگ لشكر ميان امام عليه السلام و خيمه ها فاصله انداختند، (غيرت حسين به جوش آمده و) فرياد برآورد: ((واى بر شما اى پيروان و شيعيان خاندان ابى سفيان ! اگر دين نداريد و از روز قيامت نيز نمى ترسيد، حداقل در اين دنيا آزاد مرد باشيد و اگر آنگونه كه گمان داريد عرب هستيد، پس به اصل و نژاد خويش ‍ بازگرديد))
شمر كه خدايش لعنت كند: گفت : چه مى گويى اى پسر فاطمه ؟!
امام عليه السلام فرمودند: ((مى گويم كه من با شما مشغول نبردم و شما با من ، و زنان دراين باره گناهى ندارند، پس تا هنگامى كه من زنده ام مگذاريد كه اين سركشان و جاهلان و ستمگران متعرض حرم من بشوند!))
شمر - كه لعنت خدا بر او باد - گفت : اى پس فاطمه ؟ حرفت را پذيرفتيم ! سپس همگى آماده جنگ با آن حضرت شدند.