عاشق راستین‏ از سید جلال الدین میر آفتابی «افتخار»

کیست عاشق آنکه تا پروانه سان پروا کند 

جای در آتش ز شوق شمع، بی پروا کند 

کیست عاشق در جهان چون سرور آزادگان 

کو بخون پاک خود اسلام را احیا کند 

کیست عاشق آنکه با ایثار اکبر چون خلیل 

راز عشق بی نشان را در جهان افشا کند 

کیست عاشق آنکه از دریا برآید خشک لب 

وز غم طفلان ز غیرت دیده را دریا کند 

جان بقربان علمداری که گر دستش فتاد 

درگه اعجاز، چون موسی ید بیضا کند 

دست عباس دلاور گشت در میدان قلم 

تا بدان طومار مردی را بخوان امضا کند 

در شمار چاکرانش گر درآید «افتخار» 

فخرها بر شهریاران همه دنیا کند