در جمله اول، حضرت مى فرمايد:
« إن البهائم همُّها بطونُها »
تمام حيوانات و چهارپايان، همت، اراده و خواسته آنها متمركز در شكمشان است. كل هدف و لذت ها را در اين عالم فقط در اين مى بينند كه بخورند.
شكمشان كه پر مى شود، يك سلسله توابعى دارد؛ خواب، استراحت، چاق و قوى شدن، شهوت رانى. نهايت كارشان هم اين است كه يا در همين بيابان ها بميرند، يا حلال گوشت هاى آنها به دست انسان بيافتند و در قصابخانه به آخر كار برسند.
در اين جمله اين هشدار را مى دهد كه عاشقان ادب و تربيت! مواظب باشيد كه درونتان، يا اوضاع و احوال زمان و اطرافيان، يا شياطين و خناسان، همت و اراده شما را به طرف شكم جهت ندهند.
منبع : پایگاه عرفان
