آیا یوسف زهرا تویی از امیر عاملی

روز تـــاریخی عــاشورا گــذشت  ***   سـرگذشت عشـق بود ، اما گذشت                     
مـی کشـان افـتاده و سـاقی نـماند    ***   جـرعه ای در سـاغری باقی نـماند          
جــام های وصل را نوشیده اند  ***  جامه های خون به تن پوشیده اند                  
عـاشق و مـعشوق یکـجا ، سـوخته   ***  سـاخته با سـوز دل تـا سـوخته           
های و هویی نیست سوی هو شده  ***   از من و ما رفته یکسر او شده            
هم سبو بشکسته ، هم خُم ریخته  ***  مه خسوف آورده ، انجم ریخته             
پاره پاره ، عاشقان سینه چاک  ***   سینه های چاک و چون آیینه پاک                    
 پیکر قرآن ناطق ، چاک بود  ***   ناطق قرآن ، به روی خاک بود                           
ســــینه ها بــر تــیرها آمـــاج شــد  ***  بـــــاغ ســر ســبز ولا تــاراج شــد
 هـر چـه گـل ، در بـاغ یکسر چیده شـد  ***  بــزم عشــق و عـاشقی بـرچـیده شـد     
 بـاغ عشـق است و گـلش نـاچیدنی است  ***  گـر چـه یک گـل هم ندارد ، دیدنی است        
بسکــه بـد مشـتاق ، از بـاغ جـنان  ***  بـاغبان آمــد بـه سـیر گـلستان      
آمــد ، امـا طـاقت دیدن نـداشت   ***  رفت و بـاغ خود به بلبل واگذاشت         
بـلبلی ، دل سـوخته ، جـان سـوخته ***  آشــیان او ، چــو بسـتان سـوخته       
چـون نسیمی ، رو به سوی باغ کرد   ***  دشت را چون لاله ها پر داغ کرد       
با چــراغ اشک ، گــرم جسـتجو   ***   خـاک را بـا یـاد گـل می کرد بو            
تـاب دیگــر در تــن بلبل نبود    ***  بوی گـل می آمد ، امـا گـل نبود                
 نـاگــهان از زیــر شـاخ و بـرگها  ***  داد گـل آوا ، که ایـن سـویم ، بیا !                  
 آمـد و زد شـاخه ها را بـر کــنار   ***  کم کم آن گم گشته گردید آشکار                
یـافت آن گـل را ، ولی پرپر شـده   ***   پـاره پـاره پیکری بی سـر شـده           
 داغ لاله ، در بـر گـل جـا گـرفت    ***  کــار عشـق و عـاشقی بـالا گـرفت        
دیـد آن تـن ، زخـم پـا تا سر شده  ***   آســمان عشــق ، پـر اخـتر شـده           
 گــفت : آیـا یـوسف زهـرا تـویی ؟  ***   آنکـه مـن گـم کـرده ام آیـا تـویی؟          
 ای گُلم ! ای هر چه گل پیش تو خار  ***   زخم تو چون درد خواهر ، بی شمار     
 جای سالم از هر چه در این جسم نیست؟  ***    باقی از این جسم غیر از اسم نیست!     
پای تا سر ، غرقه در خونی چرا ؟  ***  آفــتاب مــن ! شــفق گونی چـرا ؟                
ای کــتاب ! ای مــعنی امّ الکـتاب ! ***  از چه گشتی فصل فصل و باب باب            
 عـاشقان را بـعد تو آوازه نیست    ***   در کـتاب عـاشقی شـیرازه نیست                   
 ای شـده با خـون ، نـمازت را وضو    ***    تــا قــیامت آب شـد ، بـی آبرو           
 از نــمازت سـر بلند اهــل نــماز   ***  بـلکه مسجود از سجودت سر فرا            
ای تـرا صد چشمه جوشان ز خون  ***  زخـم تـو بـیرون و زخـم مـن درون           
رفــتم و بــاشد ، بــهنگام ســفر   ***  جان به پیش این تن و تن ، پشت سر            
 مـی نهم در ره گـر ایـن هـنگام ، گـام   ***  مـی کنم روز عــدود در شـام ، شـام      
 نـاگهان آن طفل دْردانه رسید  ***  بلبل و گل بود ، و پروانه رسید !