«واسِعٌ» در اينجا به معناى عطاى بسيار است، من به آن ملت عطاى بسيار مى كنم. اولين لحظه اى است كه آيه نازل شده و پيامبر صلى الله عليه و آله آيه را قرائت كرد، مردم به پيغمبر صلى الله عليه و آله گفتند: اين كه خدا مى گويد: اگر شما بى دين شويد من يك ملتى را مى آورم، آيا منظور خدا فرزندان ما اعراب است؟ فرمودند: نه، از اين آيه شريفه، خداوند متعال نسبت به نسل آينده شما هيچ قصد و اراده و نظرى ندارد. كدام ملت هستند؟ دست مبارك خود را روى شانه سلمان گذاشتند، سه جمله فرمودند، فرمودند: منظور آيه سلمان، ياران و هموطنان سلمان است و بعد اين جمله را فرمودند: كه اين جمله در كتب متعددى آمده است. «مجمع البيان»، «نور الثقلين»، «الميزان»، جلد دوم «الاستيعاب» كه از مهمترين كتاب برادران و علماى اهل سنت است، البته مدارك ديگر هم دارد.
بعد از اينكه دست روى شانه سلمان گذاشتند: فرمودند: منظور خدا از اين آيه، ياران و هموطنان او است. اين جمله را فرمودند: «لَوْ كَانَ الدِّينُ فَي الثُّرَيَّا لَنَالَتْهُ رِجَالٌ مِنْ هَؤُلَاء» خيلى روايت فوق العاده اى است، اين روايت شامل حال بى دين ها، مجرمين حرفه اى، عاصيان، سركشان، بدحجاب، رباخور، شراب خور، قمارباز، ستمگر، ظالم و اختلاس كننده كه در اين وطن زندگى مى كنند، نمى باشد.
منبع : پایگاه عرفان
