قرآن مى فرمايد: گناه در اين عالم هستى مُولِّد عذاب است، چه من بخواهم، چه نخواهم. من نمى توانم به عمل زنا بگويم: خواهش مى كنم خودتان سرجايتان باشيد، اما توليد عذاب نكنيد. من نمى توانم به مال حرام بگويم: من شما را مى خورم، اما شما آتش نشو.
قرآن مى گويد:
« إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَـمَى ظُـلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا »
زنا آتش است و حرام. مال يتيم آتش است و حرام. ربا آتش است، غيبت، تهمت، مجالس اهل فساد. و احدى هم قدرت جدا سازى جرم را از جريمه ندارد، الا خدا، آن هم با توبه واقعى بنده اش، كه حالا مگر چقدر به كاروان توبه كنندگان مى پيوندند؟
منبع : پایگاه عرفان
