عيسى بن مريم عليه السلام، شبى در شهر ناصريه بود، صاحب خانه به محضر حضرت عرضه داشت: شهر را بيمارانى است كه طبيبان مادى از علاج آنان عاجزند، اگر اجازه دهيد، همه را براى شفا به خدمت شما بياورند. عيسى عليه السلام قبول كرد. چون صبح شد، بيماران را به سر راه عيسى عليه السلام آوردند تا آنان را با دم الهى خود شفا دهد. تعداد آنان را حدود ده نفر ديد، فرمود: بيماران شما همين ده نفر هستند؟
عرضه داشتند: آرى، فرمود: اگر سالم هاى اين شهر به اين تعداد باشند برايم اعجاب آور است!
اين است نظر يك پيامبر اولوالعزم درباره اهل سلامت و درباره بيماران كه سالم ها بسيار اندكند و بيماران بسيار زياد.
اگر بيماران به مصلحت طبيب واقعى خود، حضرت احديت توجه كنند، سلامت آنان تضمين مى شود.
|
هر كه درين درد گرفتار نيست |
يك نفسش در دو جهان بار نيست |
|
|
هر كه دلش ديده بينا نيافت |
ديده او محرم ديدار نيست |
|
|
هر كه از اين واقعه بويى نبرد |
جز به صفت صورت ديوار نيست |
|
|
خوار شود در ره او هم چو خاك |
آن كه در اين واقعه خونخوار نيست |
|
|
گرچه حجاب تو برون از حدست |
هيچ حجابيت چو پندار نيست |
|
|
پرده پندار بسوز و بدانك |
در دو جهانت به از اين كار نيست |
|
منبع : پایگاه عرفان
