آرامش، اثر ديگر ديندارى‏

اثر ديگر ديندارى، آرامش است. واقعاً دينداران واقعى در آرامش هستند:

الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ.

اين وعده پروردگار است كه براى آنان امن و آرامش باشد.

پيغمبر اسلام گامى فقط نان خالى به دست مى آوردند، ولى با اين حال مى گفتند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ» «2»، و اصلًا از اين كه چرا من ندارم و مشركين دارند، و چرا من نان خالى دارم و سفر خان فلانى پر است، اضطراب نداشت؛ حضرت آرامِ آرام بود. روزى هم كه نداشت، چنان كه نوشته اند، گاهى اتفاق مى افتاد حضرت، سه شبانه روز هم يك لقم غذا به دست نمى آورد و شكم حضرت خيلى مالش پيدا مى كرد، آن حضرت با دستمالى تكه سنگى را به شكم خود مى بست تا از مالش رفتن شكم خود جلوگيرى كند. بعد در همين حال، هر كسى او را مى ديد و مى گفت: آقا! حالتان چطور است؟ حضرت نمى گفت: من سه شبانه روز است كه نان نخوردم؛ بلكه آرام و راحت مى گفت:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ.»

در هر حالى به سر مى برم، برايم جاى شكر هست.

ما اوج آرامش اهل دين را مى توانيم در گودال قتلگا كربلا ببينيم. در اين موقعيت، آن قدر حضرت سيد الشهداء عليه السلام آرامش باطن داشت كه با ديدن هفتاد و دو بدن قطعه قطعه شد ياران و فرزندانش، و با شنيدن صداى ناله زنان و بچه هاى كاروانش، انگار كه گودال قتلگاه بهترين تختخواب استراحت اوست. براى همين، او صورت خود را بر روى خاك گذاشت و گفت: «الهى! رضاً بقضائك.» «1» آن هم در كمال آرامش؛ يعنى اصلًا دلش گرفتار اين نبود كه چرا الان يزيد در كاخ نشسته و من در گودالم؛ چرا الان دارند شيرخوارگان بنى اميه را در گهواره هاى شان آرام مى كنند؛ گهواره هايى كه به آن، ميخ طلا و نقره زده بودند، ولى بايد نوزاد شش ما من، تشنه جان بدهد. اصلًا دل او اسير اين مسايل نبود؛ چون همه ناآرامى ها متعلّق به اسارت قلب است؛ همه چون و چراها، متعلّق به اسارت قلب است. همين است كه اهل ايمان آرامش كامل دارند. به خدا قسم، حضرت ابى عبدالله عليه السلام در گودال قتلگاه، از نظر باطن، خوش تر از شاهانى بود كه روى گران ترين تخت ها آرميده بودند.

مى دانيم اين آرامش باعث سلامت بدن است؛ اين آرامش باعث طول عمر مى شود؛ اين آرامش باعث قدرت دفاعى بدن ماست؛ مى دانيم دكترهاى مهم عالم امروز مى گويند، منشأ بيش تر امراض، به تعبير خودشان، استرس هاست كه البته، اين سخن جديدى نيست كه آن ها مى گويند. اين سخنى است كه هزار و پانصد سال پيش، امام صادق عليه السلام گفت: «الْغَضَبُ مِفْتَاحُ كُلِّ شَرٍّ.» «2» معناى خارجى «غضب»، همان استرس است. اين سخن امام صادق عليه السلام است.

قرآن مجيد مى فرمايد از آثار ديندارى واقعى، آرامش و امنيت است.