شش برنامه براي ورود به بهشت

پيغمبر اکرم ص روي منبر به مردم فرمودند:

شش برنامه را از من بپذیرید، تا من ضامن ‌شوم که شما را به بهشت ببرم: دروغ نگوييد، خلف وعده نکنيد، در امانت خیانت نورزید، از نگاه حرام بپرهیزید، در شهوت خود را به حرام آلوده نکنيد، و تا پایان عمرتان با دست و زبان کسی را به ناحق ميازاريد.

اهل جهنم مي‌گويند حيف است که گوش‌مان اين حرف‌ها را بشنود؛ اما اگر چندين ساعت فيلم‌هاي خارجي و صداي ماهواره‌ها را براي دعوت به بي‌ديني و بي‌تقوايي بشنوند، حيف نيست. اما صداي خدا را بشنود حيف است.

 نکتة دیگر این‌که مي‌گويند: چرا شما به جهنم آمديد؟ نمي‌گويند: شما را چرا آوردند؟

خدا کسی را به جهنم نمي‌برد؛ بلکه هر کس به جهنم برود با پاي خود رفته است. چون خدا همه را به بهشت مي‌برد و رفتن به بهشت با لطف او است و با جدايي از او است که کسی جهنمی می‌شود. به لطف او است که درِ يک ميهمان‌خانة ابدي را باز می‌کنند و می‌گويند:

(ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِينَ)يا آن‌که کسی وارد محشر می‌شود به او می‌گويند از اين جاده برو.

دربارة وقایع قیامت می‌خوانیم:

(وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا)

یعنی همة آدمیان وارد جاده‌ای می‌شوندکه در جهنم کشيده شده است، اما به گروهی می‌گویند این راه را ادامه دهید و از این‌جا بگذرید.

(ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا)

می‌فرماید: ما کاري به آلودگان و بدکاران نداريم؛ رهايشان مي‌کنيم تا در دوزخ به زانو در‌آيند و در آن‌جا تا ابد ماندگار می‌شوند.

بنابراین خدا کسي را به جهنم نمي‌فرستد؛ چرا که:

(فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لايَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْرَ)

مي‌فرمايد: من راضی نیستم حتی يک قدم هم به سوی جهنم بردارید؛ اما خودتان راضي شده‌ايد به جهنم برويد.

بنابراين از دو راه مي‌شود آن سه سرمايه را فهميد. يا انسان باید سال‌ها درس بخواند يا متعهد باشد تا آخر عمر در كلاس اهل علم بنشيند. خداوند تا ظهور امام زمانأ اهل علم دلسوز را در شهرها و کشورها قرار داده و حجتش را بر همه تمام کرده است.