قرآن و صله رحم
از كارهاى بسيار نيك، و اعمال پسنديده كه حضرت حق و انبياء و امامان نسبت به آن اصرار ورزيده اند صله رحم است.
علامه خبير، محدث كبير، فيلسوف بزرگ، عارف عاشق ملامحسن فيض كه عمرى را با قرآن مجيد و روايات بسر برد، صله رحم را به زيارت ارحام، و رفع كمبودهاى مادى، حل مشكلات اقتصادى، كمك به كار و كسب، و ازدواج پسران و دختران آنان معنا فرموده، اگر در آيات قرآن مجيد و روايات دقت شود، از مسئله صله رحم همين معانى استفاده مى شود.
روش انبياء، و اخلاق امامان شيعه در صله رحم انجام همين واقعيات عالى بوده است.
قرآن مجيد به صله رحم سفارش مى كند، و آن را عمل صاحبان خرد مى داند، و قطع با رحم را به عنوان فسق و قاطع را فاسق مى شمارد.
در سوره مباركه نساء حكم مى كند تقواى الهى را نسبت به خداوند و ارحام مراعات كنيد، خيلى عجيب است كه ارحام را پس از خود ذكر فرموده است:
واتَّقوا الله الَّذى تساءلونَ به الارحامَ.
رعايت تقواى الهى نسبت به ارحام رعايت آبرو و هويت آنها و شتافتن به ديدارشان، و رفع نواقص زندگى آنهاست.
در سوره مباركه رعد مسائلى را به عنوان خصوصيات صاحبان خرد بيان مى كند و سود قيامتى آن را پيشواز ملائكه از آنان در محشر، و سلام فرشتگان به ايشان، و عاقبت بخيرى مى داند، از جمله آن مسائل صله رحم است.
والَّذين يصلون ما امر الله به ان يوصل ...
در سوره بقره در رابطه با قطع رحم مى فرمايد:
... ويقطعون ما امر الله به ان يوصل ويُفسدون فى الأرض اولئك هم الخاسرون.
و رشته اى كه آنان را به پيوند آن امر كرده «صله رحم» مى گسلند، و در زمين فساد مى كنند، اينان در حقيقت زيانكارانند.
آرى، قطع رحم زيانكارى است، و زيان و خسارت آن هم كم نيست.
در سوره رعد درباره قطع رحم آيه اى كمرشكن قرار دارد:
... ويقطعون ما امر الله به ان يوصل ويُفسدون فى الأرض اولئك لهم اللَّعنهُ ولهم سوء الدّار.
و آنان كه قطع مى كنند آنچه را خدا به پيوند آن دستور داده، و فساد در زمين مى نمايند بر اينان است لعنت و براى آنان است دوزخ.
در سوره محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمايد:
فهل عسيتم ان تولَّيتم ان تُفسدوا فى الأرض وتقطِّعوا ارحامكم.
شما اگر از فرمان حق روى بگردانيد و فساد در زمين كنيد، و به قطع رحم برخيزيد باز هم اميد نجات داريد؟
راستى صله رحم چه اندازه اهميت دارد، كه انجامش موجب استقبال فرشتگان از انسان در قيامت، و سلام آنها، و عاقبت بخيرى و قطعش باعث لعنت، و سوء عاقبت، و ممنوعيت از نجات است.
رفع كمبود اقتصادى ارحام با پرداخت مال به آنان همراه با حفظ آبرو و هويت و كرامتشان بهره اى عظيم دارد.
و مثل الَّذين ينفقون اموالهمُ ابتغاء مرضات الله وتثبيتاً من انفسهم كمثل جنَّه برَبوه اصابها وابل فآتت اكلها ضعفين فان لم يصبها وابل فطلٌّ والله بما تعملون بصيرٌ.
و مثل آنان كه مال خود را در راه به دست آوردن رضاى حق انفاق مى كنند، و با كمال اطمينان، دل به لطف حق شاد دارند، مانند بوستانى است كه در جاى بلندى باشد، و بارانهاى زيادى به موقع بر آن ببارد، و حاصلى دو برابر دهد، و اگر باران بسيار نيايد، اندك اندك بارد تا به ثمر رسد، خداوند به آنچه انجام مى دهيد آگاه است.
ان تبدوا الصَّدقات فنِعمّا هى وان تخفوها وتؤتوها الفقراء فهو خير لكم ويُكفِّر عنكم من سيِّئاتكم والله بما تعملون خبيرٌ.
اگر به اهل استحقاق آشكارا صدقات خود را بپردازيد كارى نيكوست، و اگر در پنهانى به نيازمندان آبرومند برسانيد براى شما بهتر است، خداوند به پاداش آن كار پنهان گناهان شما را بپوشاند، و خدا بر اعمال شما آگاه است.
الَّذين ينفقون اموالهم باللَّيل والنَّهار سرّاً وعلانيهً فلهم اجرهم عِند ربِّهم ولاخوفٌ عليهم ولاهم يحزنونَ.
آنان كه اموال خود را شب و روز، پنهان و آشكار انفاق مى كنند، نزد خداوند داراى اجر هستند، و براى ايشان خوف و غصه نيست.
منبع : پایگاه عرفان
