آفرينش، نمايش پروردگار

کتاب خدا، تمام نظام هستي حق را از پيدايش تا پايان، راه تدبير عالمانه، حکيمانه، عادلانه و رحيمانۀ حق مي‌داند. محکوميت همه موجودات عالم در سيطره نظام هستي با هزاران دليل و برهان قاطع، نشان‌دهندۀ حاکميت يک نفر است.

خاکساري و ذلّت همۀ موجودات، نشان‌دهندۀ تسليم محض، تحت ارادۀ يک عزيز است. فقر و نيازمندي موجودات، غناي مطلق و ابدي حق را نشان می‌دهد.

کتاب آفرينش، با زبان هويت و حال خود، به انسان مي‌گويد: فرمانبر كسي باش که فرمانرواي همۀ هستي است؛ و سر به پيشگاه کسي فرود آر که همۀ موجودات به پيشگاه او سر فرود مي‌آورند!

خداوند متعال از زبان موجودات در قرآن با بندگانش سخن مي‌گويد. نظم آفرينش اعلام مي‌کند که هستي، ناظم دارد. وجود موجودات نشان مي‌دهد که دانايي، مخلوقات را از عناصر مختلف بر آورده است. حرکت جوهري همۀ موجودات در راه حق و حقيقت فرياد مي‌زند که هدايتگری حکيم، امور را اداره مي‌كند. اگر انسان با زبان موجودات آشنا نشود، از بيان قرآن و روايات و کتاب‌هاي علمي، لذت معرفت به خدا را نخواهد چشيد.

تمام موجودات عالم هستي، از خدا سخن مي‌گويند. در قرآن مجيد آمده است:

(يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ)

موجودات حرف ديگري ندارند. اگر حرف ديگري داشتند، قطعاً در قرآن مجيد به آن اشاره مي‌شد.