امان نامه خداوند

خداوند در قرآن مى‏فرمايد :

كسى كه يك سفر حج انجام دهد، (البته حج مطابق با فقه اهل بيت) در برابر حج او، به او ايمنى مى‏دهم :

« وَمَن دَخَلَهُ كَانَ ءَامِناً »

ايمنى از عذاب را به او مى‏دهم. در مقابل يك سفر يك ماهه كه انسان مى‏رود و خيلى هم به او خوش مى‏گذرد، خداوند به او ايمنى مى‏دهد. اصل تجارت، محدود است، ولى سودش نامحدود. هنگامى كه بهشتيان، خدا را مى‏بينند، آن قدر خدا را شكر مى‏كنند كه قرآن الفاظ شكرگزارى آنان را بيان مى‏كند :

« و قَالُواْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ »[20]

از درون بهشت، جهنم را به آنان نشان مى‏دهند. لذت احساس نجات از جهنم، از لذت خوردن نعمت‏هاى بهشت، براى ايشان بيش‏تر است.

امام صادق  عليه‏السلام مسأله حج در آيه « وَمَن دَخَلَهُ كَانَ ءَامِناً » را بسيار لطيف بيان كرده، مى‏فرمايد : كسى كه حج بگزارد، خدا او را وارد فضاى ولايت ما مى‏كند ؛[21] يعنى در دنيا و آخرت، دستش را در دست ما مى‏گذارد و وقتى اين‏گونه شد، از هر 

فتنه‏اى در دنيا و از هر عذابى در آخرت، در امان است: « وَمَن دَخَلَهُ‏و كَانَ ءَامِناً ».