وقتى انسان ارزش و قدر و قيمت خودش را مى فهمد و ارزش عمل مثبت خود را مى فهمد. وقتى به پيرى و به صد سالگى هم برسد، با شناخت خودش جوانترين جوانان است! با نشاط ترين با نشاط هاست. حالا ببينيد اميرالمؤمنين درباره انسان چه فرمود:
«الصُّورَةُ الإنسانِيَّةُ»
نمى گويد الصورة الانسان، يعنى اين نقاشى ظاهر را كار ندارد، اين نقاشى ظاهر چيزى نيست. عين اين نقاشى را به طور طبيعى خيلى از موجودات زنده عالم دارند، رنگى كه پوست ما دارد، ديگر موجودات زنده هم دارند، و گاهى خوشرنگ تر! وزن و حجمى كه ما داريم، ديگر موجودات هم دارند. حركات طبيعى كه ما داريم ديگر موجودات هم دارند. پروردگار متعال كارى به نقش ظاهر ندارد، نقش ظاهر براى آن نقاش هنرى نيست، اين هنر عام نقاش است! قيافه ظاهر انسان را نقاشى كرده، قيافه ظاهر طاووس را هم نقاشى كرده، قيافه ظاهر آهو را هم نقاشى كرده، قيافه ظاهر ماهى را هم نقاشى كرده، اين قيافه ظاهر هنر عام آن نقاش است، الصورة الانسانية هنر عام اين نقاش است. اين طور كه اميرالمؤمنين مى بيند كه حق مى بيند! بقيه افق ديدشان خيلى محدود است، كل اين پنج ميليارد نفر را بدهند دست فرويد و بگويند چه مى بينى؟ مى گويد: تكامل يافته بوزينه! بيشتر از اين حاضر نيستى به ما قيمت بدهى؟ مى گويد: نه! ما هم جواب مى دهيم كه بوزينه خودت هستى! تو مسخ شدى، اشتباه دارى مى گويى!
منبع : پایگاه عرفان
