بلاهای خودساخته

قرآن مجید معتقد است که هر بلایی که سر کسی می‌آید ـ البته بلاهای مضر ـ به دست خودش است.ما یک بلاهایی داریم که از جانب خداست و این‌ها در حقیقت کلاس آزمایش است، مانند پنج بلایی که در سوره بقره مطرح است که مستقیما می‌فرماید از جانب خدا زمینه آنها آماده می‌شود و آنها نردبان ترقی و رشد است:

)وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ ءٍ مِنَ الْخـَوْفِ وَ الْجـُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّـرِ الصَّابِرين

اما بلاهایی هست که خود انسان به دست خودش فراهم می‌کند و آن عامل سقوط است و کاملا با آن ابتلاءات الهی تفاوت دارد. مثلا شخصی آنچه را که خدا حرام کرده می‌خورد و ساختمان عقلش را از بین می‌برد. این بلای فراهم شده به دست خودش است و نمی‌توان آن را به پای خدا نوشت. چنین کسی اگر بگوید که تقدیر الهی است قرآن مجید می‌فرماید که او تهمت می‌زند و این تقدیر الهی نیست، چراکه اگرتقدیر الهی باشد تضاد روشنی در بین خواهد بود. آیا خداوند از یک طرف می‌گوید حرام است و از طرف دیگر آن را برای این شخص تقدیر می‌کند؟ اگر او تقدیر کرده پس چرا آن را حرام کرده است؟! تقدیر خودش را که دیگر حرام نمی‌کند.

اگر کسی آنچه را که به نفع انسان نیست و خداوند از اول آن را حرام کرده است مرتکب شود و بعد به خدا نسبت دهد و بگوید که تقدیر و قضای او بوده این تهمت به پروردگار عالم است. اولین کسی هم که در دنیا این تهمت را به پروردگار بزرگ عالم زد ابلیس بود. هر کسی هم که هر ضرری مخصوصا ضرر معنوی و آخرتی سر خودش بیاورد و بعد به خدا نسبت بدهد هم‌مسلک ابلیس شده است. در این مسأله قرآن مجید نیز می‌گوید که شما حرف کفار و مشرکین را نگویید و حرف بی‌خبران را به خداوند نسبت مدهید. مثلا جوانی که شراب می‌خورد و بعد هم مفاسد دیگری ایجاد می‌کند آیا می‌تواند آن را به تقدیر خدا نسبت دهد؟

آیا این اعمال زشت تقدیر خداست؟ آیا خوردن شرابی که حرام است و مغز را متلاشی کرده، قوه اندیشه را می‌گیرد و چراغ فکر را خاموش می‌کند تقدیر خدا بوده؟ این عمل که با عدل، حکمت، علم و کرم و آقایی وجود مقدس خداوند تناسبی ندارد!