دروغ و مفاخرت و ناسزا

پليدي دروغ را احدي از افراد انسان انكار ندارد. دروغ، اعتماد و اطمينان را از حريم حيات جامعه ريشه كن مي كند و ضربه هاي سنگيني بر پيكر زندگي وارد مي سازد.دروغگو، در كتاب خدا مورد لعنت قرار گرفته و محروم ماندن دروغگو از عنايت حضرت حق بارزترين گواه بر پليدي اين گناه است.
از نظر اسلام دروغ، همه جا و در همه وقت ـ مگر در موارد خاصي كه پاي حفظ جان يا مال يا آبرو آن هم در مسير حق در ميان باشد ـ ممنوع و حرام است.اعلام حرمت آن در هنگام احرام شايد براي اين باشد كه زائر با تمرين ترك اين گناه بتواند از بلاي خانمانسوز آن نجات پيدا كند و ريشه اين پليدي، از سرزمين وجود او كنده شود.فخرفروشي بر ديگران امري است ناپسند، چون انسان ها همه از يك پدر و مادرند و براي آنان امتيازي جز به پاكي و تقوا و درستي نيست و اين پاكي و درستي هم توشه آخرت است، پس نبايد علت عجب براي پاكان و نيكان باشد.شارع مقدس چهارده قرن قبل با صداي رسا اعلام فرمود كه عرب را بر عجم، سپيد را بر سياه، غني را بر فقير و امير را بر رعيت فخري نيست. دشنام و ناسزا كار مردم بي ايمان و سست بنيان است، در روايات عالي اسلامي آمده كه : دشنام كار مردم مسلمان نيست.قرآن مجيد در اصول اخلاقي و تربيتي خود مردم را از فحش دادن حتي به دشمنان حق منع كرده ; مسلماني كه به وسيله فحش و ناسزا، سبب رنجش خاطر ديگران است، از ديدگاه اولياي خدا مسلمان نيست.
14 ـ سرمه كشيدن
راستي، سزاوار نيست، پس از آن كه جذبه الهي و نداي پاك سفيرش ابراهيم، آدمي را به تماشاي معاني بلند آسماني در سفر حج كشيد، وقت تماشا را صرف سرمه كرد !اين را مي دانيد كه سرمه براي مرد و زن، جنبه زينت دارد و به خاطر جلب توجه ديگران و پوشاندن عيب چشم و ابروست.جايي كه جلب توجه حضرت دوست بايد محور عمل باشد، احتياجي به سرمه نيست، بهترين سرمه، خلوص در عمل و عالي ترين زينت، تقوي و پرهيزكاري است.
15 ـ رو گرفتن زن
چه كلاس عجيبي و چه زمينه استواري براي تربيت! به مردان مي گويد : در اين اجتماع بزرگ كه مرد و زن در يك محوطه جمعند، از نظر كردن به روي زن بپرهيز كه نظر به او حرام است و به زنان مي گويد : روي خود را مپوشانيد.آنچه مرد را با تمام وجود به سوي شهوات جنسي مي كشد در برابرش آزاد مي گذارند، آن گاه به او مي گويند : حق استفاده از آن را ولو به يك نظر نداري.آري، اين است راه زنده كردن زمينه تقوا در جنس مرد. اينجا حريم با عظمت ايمان و وادي معناست، در اين حريم خود را آلوده مكن كه گناهش عظيم و بارش بسيار سنگين است.ديده از تمام مناظر زيبا، حتي چهره همسر خودت برگير، تا به درك زيبايي مطلق نائل آيي و با ديده دل به تماشاي رخ محبوب موفق شوي.
16 ـ روغن ماليدن به بدن
در مراسم بي نظير حج، بايد تمام كوشش زائر بر اين باشد كه خود را از قيود و رسوم مادي بركنار داشته و تمام وجود خويش را هم چون ماهي در آب درياي رحمت غرق كند.اسلام عزيز در تمام شؤون حيات از آدمي مي خواهد كه براي خدا باشد و براي خدا زندگي كند.وجوب نمازهاي يوميه به اين خاطر است كه آدمي حتي يك روز از عالم معني جدا نباشد. هدف از مراسم حج آن است كه حقيقت بندگي در آدمي قوي گردد و توان معنوي بيشتر شود، در برنامه حج آن هم به وقت احرام اجازه روغن ماليدن به بدن را نمي دهند تا شامه و پوست و حواس خود و ديگران از حريم حضرت دوست دور نشود.
17 ـ زير سايه بودن
از ميقات تا حرم با سر برهنه و زير آفتاب سوزان حركت كردن، يكي از برنامه هاي مهم حج است.در اين وقت است كه انسان به ياد محشر كبري و قيامت عظمي مي افتد.زائران خانه دوست ! اينجا جاي سايه انداختن بر سر نيست، كه سايه رحمت و عنايت و لطف و مرحمت بر سر توست.تحمل اين معني احتمالاً براي اين است كه انسان از كسالت و تنبلي دور شده و چرخ وجودش براي فعاليت هاي عالي الهي به حركت در آيد.
حاجي پس از محرم شدن در ميقات، چون قصد حركت به سوي حرم كرد، تا در خود قوت و قدرت مي بيند، بايد در فضاي آزاد حركت كند.سر برهنه بودن، با دو قطعه پارچه حركت كردن، آن هم زير آفتاب سوزان عربستان خود رياضتي شرعي و تحمل مشقتي الهي است.سر برهنه، دلي شكسته، غم دوري از وطن و زن و فرزند و دوستان، حالي به انسان مي دهد كه آدمي از بيانش عاجز است.چه عالي است اگر انسان در ميان كاروانيان، اهل دلي پيدا كند و با اتصال به حال او حالي پيدا كند، از فراق رها شده به فضاي وصال بيايد و
در برابر حضرت جانان با كمال انكسار عرضه بدارد :
دل من به ياد جانان زجهان خبر ندارد *** سر من به غير مستي هنري دگر ندارد
هنر دگر نباشد بر ما به غير مستي *** نبود هنر جز آن را كه زخود خبر ندارد

كند آن كه عيب مستان، نچشيده ذوق مستي *** خود او تمام عيب است و يكي هنر ندارد
ز ره ملامت آيي و گر از در نصيحت *** چه كني به مست عشقي كه در او اثر ندارد
تو كه زاهدي بپرهيز تو كه عابدي سحر خيز *** سر من مدام مست و شب من سحر ندارد
من و باز عشق و رندي كه درين خرابه دل *** همه علم و زهد كشتيم و يكي ثمر ندارد
دل ماست شاد و خرم به هر آنچه مي كند دوست *** غم آن نمي خورد فيض كه دعا اثر ندارد
18 ـ آزار دادن جانوران
در موسم حج حتي حيوانات بايد از ايمني و امنيت برخوردار باشند، در وادي امن هر جانداري بايد از شر انسان مصونيت داشته باشد.حمايت از حيوانات در آن حريم و حفظ حقوق جانداران در آن وادي مقدس صورتي حقيقي دارد، بر خلاف اداره حمايت از حيوانات در غرب كه باطن و ظاهرش منافقانه است.غربي ها از طرفي انجمن حمايت از حيوانات تشكيل مي دهند، از طرف ديگر در ممالكي كه به بند استعمار كشيده اند روزي صدها نفر را به جرم حق خواهي، آري فقط به جرم حق خواهي، به خاك و خون مي كشند.
19 ـ خودارضايي
در حال احرام، دست زدن به عملي كه قبل از احرام هم از محرمات سنگين ديني است، عملي بسيار زشت و كاري فوق العاده ناپسند است.گمان نمي رود زائري به چنين عمل زشتي دچار شود، مگر كسي كه به غلط در ميهمانان خدا خودش را جا زده باشد!!اين برنامه يكي از ره آوردهاي فرهنگ ضد انساني غرب است و اگر انسان بخواهد، بدبختي هاي اين قبيل برنامه ها را شرح دهد از چند جلد كتاب بيشتر مي شود.عوامل تحريك شهوت و در انداختن مردم ـ به خصوص نسل جوان ـ به دام گناه و گناهكاري به حدي است كه هر حسابگري از برشمردن آن عاجز است.اكثر مردم جهان در تمام شؤون زندگي به ناپاكي دچار شده و بر اثر انواع معاصي به بن بست هاي مخوفي گرفتار شده اند.راه فحشا و منكرات در ابعاد مختلف به روي مردم باز است، جهان دچار سرگرداني است، بلايي به سر بشر آمده كه گويي جز افتادن به ورطه هلاكت راه ديگري ندارد.
كارگردانان كره زمين فرداي قيامت، در دادگاه الهي راجع به اين همه مفاسد كه خودشان شديدترين عامل آن هستند، چه جوابي خواهند داد؟!عمل ناپسند استمناء كه در مدرسه الهي در همه وقت ممنوع اعلام شده، در محرّمات حج هم بر آن تاكيد شده ; زيرا عملي است كه سودي جز شكستن اركان بدن و از حركت انداختن عقل و روح ندارد.
20 ـ عقد و شاهد بودن بر آن
ورود در لباس احرام و پس از آن تلبيه گفتن و در حقيقت محرم شدن، براي اين است كه انسان جز به حضرت دوست نينديشد و عقدي جز عقد وصل او نبندد و بر چيزي جز حركت به سوي عالم ملكوت شاهد نباشد.
آنجا كه نور حق در تجلي است، انسان بايد از آن تجلي به عنوان بهترين و پرسودترين فرصت استفاده كند، بايد برگذشته اش حسرت خورده و حال فعلي را غنيمت دانسته، به فكر آينده اي روشن و ملكوتي باشد، شايد با اين انقلاب حال، بتواند اصول سعادت دنيا و آخرت خود را تأمين كند.
21 ـ پوشيدن لباس دوخته
اگر پوشيدن هر نوع لباسي به هنگام مراسم معنوي حج، آزاد بود، باز به پيروي از هوا و هوس مسئله رنگ ها و خودنمايي و فخرفروشي به ميان مي آمد و مقصود عالي حج عملي نمي شد.يك رنگ بودن لباس و دوخته نبودنش، براي اين است كه به انسان بفهماند، همه شما از يك حقيقت هستيد، رنگ و نژاد و تعلقات ظاهري، هيچ نشانه اي براي امتياز طايفه اي نيست.تبعيض نژادي محصول كفر و شرك و الحاد است، وننگ بزرگي بر تارك حيات مادي گرايان.
24،23،22 ـ دندان كشيدن، ناخن گرفتن، بيرون آوردن خون از بدن
وقتي زائر لباس احرام پوشيد و تلبيه گفت، بايد متوجه سلامت و امنيت ظاهر و باطن خود باشد و جز جلب عنايت حق و گرفتن عطاي خدا و بيرون آمدن از گناه چيزي در نظر نداشته باشد.
آري، وقتي مهمان حضرت دوست در لباس احرام يعني لباس مخصوص مهماني وارد شد، دندان كشيدن، يا ناخن گرفتن، يا بيرون آوردن خون از بدن، خلاف ادب و وقار و شرايط مهماني است، مهمان واقعي مهماني است كه حتي با تمام وجود، چشم از نعمت ها برگيرد و فقط ديده به جمال صاحب نعمت داشته باشد.
25 ـ حمل سلاح
مسير حج علي الخصوص از ميقات تا حرم و تا پايان اعمال و مناسك، مسير امن، مسير سلامت و درستي است، منظره اي ملكوتي و نمايشي از بهشت جاوداني است.راهي است كه حتي كندن مو و گرفتن ناخن و بيرون آوردن گياه حرم و بسياري از كارها در آن ممنوع است، چرا كه در اين ميهماني بايد از هر جهت امنيت كامل برقرار باشد.

در اين مسير هر كس موظف و مكلف به اجراي وظايف الهي و انساني است، در اين مسير، سلاح حقيقي ايمان و اراده است كه بايد عليه دشمن بيدادگر حقايق، شيطان رجيم كه با اشكال مختلفي در زندگي راه دارد به كار گرفته شود.بالاترين سلاح در اين مسير، دعا است كه در آثار و معارف اسلامي آمده است :
الدُّعاءُ سِلاحُ الْمُؤمِنِ.دعا و نيايش اسلحه مؤمن است.آري، در تمام مواقف حج بايد دست نياز به درگاه بي نياز برداشت و از آن جناب، تقاضاي آمرزش گناه و خير دنيا و آخرت براي خود و همه مسلمانان جهان داشت.