هوا و هوس انسان اقتضا مي کند که بدن را به انواع لباسهاي رنگارنگ و گران قيمت و گاهي خارج از حدود شأن ، بپوشاند . انسان به طور طبيعي علاقه مند است با لباسش خود را در برابر ديگران جلوه دهد و نظرها را به سوي خويش جلب کند و گاهي در مدار فخر و مباهات و کبر و غرور قرار گيرد . به خصوص اگر لباس وي نمايشگر مقام ، درجه ، قدرت و قوّتي باشد . چه جنايات و ظلم ها که از طريق لباس بر مردم مظلوم در طول تاريخ نرفته و چه هواها و هوسهايي که از طريق لباس در مردان و زنان جوان تحريک نشده است . چه کانونهاي گرمي از خانواده ها به خاطر عشق و عاشقي ، که لباس در آن مدخليت مهمي داشته ، برباد نرفته است . وخلاصه چه معاصي و گناهاني که پايه اش به وسيله لباس ريخته نشده است . اين همه ، باعث دوري انسان از انسانيت و جدايي او از حريم قدس حضرت محبوب است . چه بسا مردمي که به نوع و رنگ و پوشش و شکل و دوخت لباس بسيار حسّاسند ، گويي لباس براي آنان به منزله بت است ؛ چون لباس به تن کنند ، هر جا نمي نشينند ، کنار هر کس قرار نمي گيرند . با هرکسي معاشرت نمي نمايند ، و خلاصه برده و بنده لباسند . احرام که مجموعاً عبارت است از خلع بدن ، از تن پوشهاي آنچناني و جداشدن از رنگ ها ، شکل ها ، دوخت ها ، و مُدها و نيز پوشيدن دو لباس سپيد به صورت لنگ و شانه انداز ، آن هم بدون دوخت و يکرنگ شدن همه ، و يکدست شدن و يک شکل شدن کلّ انسانها در آن جايگاه رفيع ، براي اين است که دوش جان ، از هواها و هوسها و تعلّقات موهوم و من و منيّت سبک شود ، و اين احساس حقيقي به انسان دست دهد که چيزي نبودي و چيزي نيستي و وجودت و هويّت ذاتت پرتوي بسيار ضعيف از نور هستي است که عنايت و رحمت و ربوبيت او باعث جلوه آن شده است . تابداني که آن لباسها با آنهمه رنگها و دوخت ها و شکلها و مدهايش ، همه و همه عاريت و از بين رفتني و از دست دادني است و روزي خواهد آمد که با اوّلين سطل آب غسّالخانه ، از بدن شسته مي شود و جز کفني که آنهم پس از چند روز غذاي مار و مور مي شود ، چيزي برايت نمي ماند . آري به هنگام بيرون آمدن از لباس دوخته و رنگارنگ ، از لباس فخر و کبر و ريا و تظاهر و خودنمايي بيرون بيا و بياد روز مرگ باش که به اجبار همه لباسهايت را از بدنت بيرون کنند و با پارچه اي سپيد جسم نحيف و بي روحت را کفن کنند ، و به خاک گور بسپارند ! دو لباس احرام ، علاوه بر آن که بايد بي رنگ باشد ، لازم است به طهارت و پاکيزگي آراسته گردد ، و از هر نوع آلودگي دور باشد ؛ زيرا در آن حريم ، طهارت ظاهر و پاکي باطن ، عامل قبولاندن عبد به پيشگاه مولاست و آلوده لباسوآلوده جان و آلوده دل ، در آن حريم پاک راه ندارد . چون مُحرم شدي ، بيست و چند چيز که پاره اي از آنها در غير احرام برتو حلال بوده ، حرام مي شود و اين حرمست تا زمان تقصير بر عهده ات باقي مي ماند تا هوا و هوس با اين تمرين و رياضت و شرکت در اين کلاس معنوي تعديل شود و هوسي جز هوس مشروع و عادلانه و طبيعي در درون نماند . محرّمات احرام ، انسان را به درجاتي از بندگي و تسليم و اطاعت و اخلاص و کرامت مي رساند و تاحدي در چهارچوب وقار و ادب و مقيد شدن به آداب الهي قرار مي دهد .
منبع : برگرفته از کتاب در بارگاه نور استاد حسین انصاریان
