ربيع بن خثيم در ابتداى هر روز كاغذى در پيش روى مى‏نهاد و هر چه از دهانش خارج مى‏شد مى‏نوشت، چون شب مى‏رسيد نوشته را مى‏خواند و نفس خود را با آن نوشته محاسبه مى‏كرد و مى‏گفت: آه! خاموشان نجات يافتند و ما بسيار گويان در بدبختى مانديم‏.

امام رضا عليه السلام به ريان بن شبيب فرمود:
اگر علاقه دارى در ثواب شهداى كربلا شريك باشى، هرگاه ياد كردى بگو: اى كاش با آن‏ها بودم و به سعادت بزرگى مى‏رسيدم‏

زيد بن ثابت به فرزندش مى‏گفت: آن چنان كن كه خدايت تو را در ديوان قرّاء ضبط نكند، قرّايى كه ظاهر قرآن را مى‏خوانند ولى از باطن و مفهوم قرآن بى‏خبرند.

در روايت آمده:

مردى از انصار فوت كرد در حالى كه دو دينار بدهكار بود، نبى اكرم صلى الله عليه و آله بر او نماز نخواند، تا بعضى از اقوامش ضامن اداى دين او شدند، آن گاه رسول اكرم صلى الله عليه و آله بر او نماز خواند.

اميرالمؤمنين عليه السلام درباره مردمى كه از تربيت الهى دورند و همتى جز شكم و شهوت ندارند و از هر راهى كه قدرتشان اقتضا مى‏كند، پيدا مى‏كنند و مى‏خورند مى‏فرمايد:

قيمت اينان با آنچه از شكمشان مى‏ريزد، مساوى است!!