نفس های واپسین از حسنا محمد زاده

به پیشگاه حضرت علی اکبر«ع» شبی به عرش گره زد خدا زمینش را سپرد دست زمین اسوه ی یقینش را سرود شعر سپیدی برای آمدنت به دست عشق رها کرد سرزمینش را گذاشت آینه ای روبروی پیغمبر کشید از دل وجان قد و قامتی محشر به جای خون به رگت آیه ...

( 28 اسفند 1402 ساعت 05:14 صبح )

سردار سربریده پرازخنجرآنجا نشسته است به تنهایی از محمود صفار زاده

سردار سربریده پرازخنجرآنجا نشسته است به تنهایی لبخند میزند ازغصه برآن جماعت رسوایی باغنچه ای که پریشان شد ازدستهای گناه آلودفریاد بیوه زنی برخاست ازسمت معبردانایی لختی درنگ می کند ازساحل بوی عطش که بگوش آمددستی که شوق پریدن داشت برآستانه ی ...

( 28 اسفند 1402 ساعت 05:14 صبح )

و یک رگ از خون من از علیرضا شکر ریز

و یک رگ از خون من بیابان ها را آبیاری می کند این منم آزاده ی زمین آسمان حالا کفش هایت را از شانه ات بردار خاک از سایه ی شمشیر خالی شده ا ست من با آبروی آب بازی نکردم . مرا سنج بزن دمام در چراغ نفتی مادر بزرگ خون من هنوز روشن است ...

( 28 اسفند 1402 ساعت 04:10 صبح )

ساز فلک از غلامرضا کاج

فلک ساز غمی دیرینه می زد

دلم از درد و داغت پینه می زد

چو می دیدم سرت را روی نیزه

به روی گونه اشکم سینه می زد

( 28 اسفند 1402 ساعت 04:10 صبح )

دو دست دلير از سودابه مهيجي

کبود حنجره ها بغض پير من بودندسراب ها همگي در مسير من بودندعطش عطش،دلم از خيمه گاه سر مي رفتوبچه ها عطش ناگزير من بودندخدا به خاطر پروانه ها مرا مي خواست که گريه هاشان بغض اخير من بودندبه نام نامي دريا به قلب آب زدم ......فرشته هاي پريشان در آستان ...

( 28 اسفند 1402 ساعت 04:10 صبح )

برخيز از آب از سودابه مهيجي

با آن لب چاک چاکِ پرهيز از آب تو:سوره شکوه هاي يکريز از آب... بال و پرطفلان عطش شعله ور است ققنوس نفس ...

( 28 اسفند 1402 ساعت 04:10 صبح )

دام آتش از حسنا محمد زاده

چه می شد که پروانه در دام آتش نباشد؟ پرِ بسته با هیمه ها در کشاکش نباشد قرار است اگر قلب دنیا بسوزد ... بسوزد ولی شعله اش این همه داغ و سرکش نباشد قرار است مهمان بیاید برای خرابه ولی سینه اش بی قرار و مشوش نباشد سر بی تنی سر به صحرا گذارد ... ولی نه ...